پيمان ابراهيم و معادلات امنيتي خاورميانه

صهيونيست‌ها از دهه 1948، با دو سياست مشت خونين «سركوب» عليه فلسطينيان معترض به غصب سرزمين مادري و «عادي‌سازي» روابط با سران جهان عرب، برخلاف تمام كنوانسيون‌ها و رژيم‌هاي حقوقي بين‌المللي، به توسعه اراضي تحت اشغال خود ادامه دادند. هدف از نگارش اين نوشتار، بررسي تأثير پيمان ابراهيم در سال 2020، بر امنيت اقتصادي خاورميانه و شمال آفريقاست كه برخلاف خوش‌بيني غربي‌ها كه انتظار طلوعي جديد در خاورميانه ضد صهيونيستي داشتند، پس از گذشت دو سال، شواهد حكايت از افزايش شكاف‌هاي امنيتي در ابعاد مختلف اقتصادي ازجمله امنيت تجارت دوجانبه، امنيت انرژي و امنيت ترانزيتي در خاورميانه و برخي كشورهاي آفريقايي دارد. بهره‌مندي از ديپلماسي فعال در روابط با كشورهاي حاشيه خليج فارس دررابطه‌با رژيم صهيونيستي، بهبود روابط با غرب و بهره‌گيري از راهبرد جنگ تركيبي در ناكام گذاشتن اهداف رژيم صهيونيستي در منطقه خاورميانه، به خنثي‌سازي اهداف پيمان ابراهيم كه بيش‌ازپيش بر تهديد ايران متمركز است، كمك مي‌كند.