تحليل هنر تعاملي براساس نظريه فراواقعيت بودريار؛ مطالعه موردي: چيدمان تعاملي ديجيتال

ژان بودريار، فيلسوف معاصر و از پايه‌گذاران و نظريه‌پردازان پست‌مدرن، بازنمايي را در دنياي معاصر را عاملي براي محوشدن امر واقع مي‌داند. از ديدگاه وي ويژگي اصلي هنرهاي جديد نه بيان زيبايي هنري، بلكه برقراري ارتباط با مخاطب، نمايش و بيان ايده‌هاي هنرمند است. نگاه خاص بودريار به جايگاه فن‌آوري، زمينه را براي بررسي آن در هنر تعاملي ديجيتال مهيا مي‌كند. هدف از پژوهش حاضر اين است كه با تكيه بر مفاهيم كليدي نظريات بودريار، يعني فراواقعيت و وانمايي با بررسي نمونه‌هاي موردي و تحليل آن‌ها، به اين پرسش پاسخ داده شود كه چه عواملي تجربه مخاطبِ هنرتعاملي را به تجربه‌اي فراواقعي تبديل مي‌كند. براي نايل‌آمدن به اين هدف، در پژوهش حاضر از شيوه توصيفي ـ تحليلي و گردآوري اطلاعات استفاده شده است؛ در اين مسير از منابع مكتوب و ديجيتال، بهره برده‌ايم. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه هنر تعاملي مي‌تواند نمونه‌اي از تجربه فراواقعي را براي مخاطب ايجاد كند و عواملي همچون تعامل، تخيل، حس، سوژه و ابژه؛ مرز مشترك ميان هنر تعاملي و نظريه فراواقعيت بودريار را فراهم مي‌كنند. بررسي نمونه‌هاي مطالعاتي چيدمان‌هاي تعاملي ديجيتال، مبين محو تمايز بين وانموده و واقعيت و فقدان نشانه‌هاي ارجاع به جهان واقع در اين آثار است كه خلق دنياي  فراواقعيت بودريار را در هنر تعاملي به نمايش مي‌گذارد.