تأثير فلسفۀ زيبايي طبيعي بر اخلاق محيطي با تأكيد بر ارزش آموزشي فيلم مستند طبيعت

زيباشناسي محيطي، مواردي از زيبايي‌هاي طبيعي و مصنوع را شامل مي‌شود كه غير از اهميت آن به‌عنوان يكي از زيرشاخه‌هاي زيباشناسي مي‌تواند در اصلاح و بهبود ارتباط انسان با طبيعت، نقش داشته باشد و به‌اصطلاح مي‌تواند اخلاق محيطي انسان را تحت‌تأثير قرار دهد كه در اصل يكي از امكانات فلسفه است. التفات به اين موضوع، راهي است كه با آن مي‌توان به ابعاد مختلف زيستي و فرهنگي زيباشناسي توجه بيشتري نشان داد و از محدودسازي زيباشناسي به هنر اجتناب كرد. اين امر نشان مي‌دهد مقوله زيبايي غير از لذتبخش بودن مي‌تواند ارزش‌هاي زيستي را در انسان تقويت كند، نيز مي‌تواند ترجمان همان نظر كانت باشد كه بهره‌مندي از زيبايي مي‌تواند انسان را مستعد خوبي و خير سازد. براي نشان دادن توانايي‌هاي تجربه زيباشناختي حاصل از محيط پيراموني، اينجا طبيعت، به توصيف و تحليل آراي صاحب‌نظران اين حوزه پرداخته‌ايم و از مطالعه كتابخانه‌اي و جست‌وجوي اينترنتي در گردآوري داده‌ها مدد جسته‌ايم. يافته‌ها تأييد مي‌كنند كه هرچه بتواند تحسين زيباشناختي انسان نسبت به طبيعت را ارتقا ببخشد، مي‌تواند احترام انسان به طبيعت را نيز تقويت كند. بر اين اساس، در جوامع امروزي التفات به فلسفه زيبايي طبيعي نسبت به فلسفه هنر بسيار مورد نياز است. فقط بايد به اين نكته التفات داشت كه ارزش‌هاي گوناگون زندگي، تجسم‌بخش آرمان‌هاي (ايدئال‌هاي) معنوي و برآمده از جهان‌بيني انسان هستند پس بازشناسي و تقويت ارزش‌ها از طرق مختلف همچون آموزش از طريق برنامه‌هاي مستند، به‌ويژه مستند طبيعت، اهميت زيادي دارد.