اثربخشي درمان فراتشخيصي بر تنظيم هيجان و كفايت هيجان در دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعي، يكي از انواع اختلات اضطرابي است. تحقيقات اخير نشان داده است كه نارسايي در تنظيم هيجان مكانيسم زيربنايي اختلال هاي خلقي و اضطرابي مي باشد. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان فراتشخيصي بر اضطراب اجتماعي دانشجويان است.روش: طرح مطالعه حاضركاربندي تصادفي كنترل شده بود. ۲۴ نفر از شركت كنندگان واجد شرايط ملاك هاي ورود با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. ابزارهاي مورد استفاده اين پژوهش پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (CERQ)، مقياس دشواري در تنظيم هيجان ها (DRES)، پرسشنامه هراس اجتماعي (SPIN) بود. پس از جمع آوري اطلاعات تحليل آماري با روش اندازه گيري مكرر توسط نرم افزارSPSS-24 انجام شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه اجراي درمان فراتشخيصي مي تواند علائم هيجان محور را در افراد مبتلاء به اضطراب اجتماعي بهبود بخشد. درمان فراتشخيصي 59/8 درصد از واريانس تغييرات پس آزمون نسبت به پيش آزمون را تبيين كرد. بنابراين استفاده از اين پروتكل يكپارچه نگر موجب بهبود كفايت هيجاني و تنظيم هيجان در دانشجويان مبتلا به اضطراب اجتماعي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه شد(p 0/05).نتيجه گيري: با توجه به نتايج مي‌توان گفت كه درمان فراتشخيصي موجب كاهش اضطراب اجتماعي، بهبود كفايت و تنظيم هيجان دانشجويان مي‌شود و مي تواند آنرا روش مناسبي براي دانشجويان با اضطراب اجتماعي و مشكلات هيجاني تلقي كرد.