مقايسه اثر بخشي رفتار درماني شناختي و رويكرد گاتمن بر شفقت ورزي و روشن سازي افكار در زنان متاهل افسرده

مقدمه:افسردگي حالتي خلقي شامل بي‌حوصلگي و گريز از فعاليت يا بي‌علاقگي و بي ميلي است و مي‌تواند بر افكار، رفتار و احساسات در زنان متأهل تأثير بگذارد. اين پژوهش با هدف مقايسه رفتار درماني شناختي با رويكرد درمان گاتمن بر شفقت ورزي و روشن سازي افكار در زنان متاهل افسرده انجام شد. روش: طرح مطالعه كاربندي تصادفي كنترل شده بود. جامعه آماري شامل زنان متاهل افسرده مراجعه كننده به مركز مشاوره پيوند استان البرز در سال 1398 بود. با روش نمونه گيري در دسترس نمونه آماري شامل 45 نفر از زنان متاهل افسرده كه افسردگي آنان تأييد گرديده بود انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند(15 بيمار در هر گروه). افراد در هر دو گروه طي 24 جلسه تحت دو درمان متفاوت قرار گرفتند، ولي گروه كنترل هيچ درماني دريافت ننمود و در ليست انتظار ماند. آزمودني ها به ابزارهاي پژوهش شامل مقياس شفقت ورزي نف و مقياس روشن سازي افكار هالون و كندال در مراحل پيش و پس از درمان پاسخ دادند. يافته ها: تحليل داده ها با استفاده از تحليل كواريانس نشان داد رفتار درماني شناختي و رويكرد گاتمن نسبت به گروه كنترل، ميانگين روشن سازي افكار، شفقت ورزي و ابعاد شفقت ورزي به طور معناداري تاثير داشته است. همچنين درمان مبتني بر رويكرد گاتمن نسبت به رفتار درماني شناختي به طور معناداري در مؤلفه هاي روشن سازي افكار، شفقت ورزي و ابعاد شفقت ورزي تاثير بيشتري داشته است. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، رويكرد گاتمن نسبت به رويكرد رفتار درماني شناختي بيشترين تأثير را بر روشن سازي افكار و شفقت ورزي داشت و همچنين باعث كاهش افسردگي در زنان متاهل شد.