اثربخشي درمان فراشناختي بر پريشاني روانشناختي و سندرم شناختي- توجهي همسران بيماران مبتلا به تومور مغزي

مقدمه: انسان ها طي دوران زندگي با طيف گسترده اي از اختلالات جسمي روبرو هستند كه برخي از اين اختلالات جسمي، منجر به مشكلات روانشناختي در فرد و اطرافيان مي گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان فراشناختي بر پريشاني روانشناختي و سندرم شناختي- توجهي همسران بيماران مبتلا به تومور مغزي انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش را همسران بيماران مبتلا به تومور مغزي ساكن شهر تبريز در سال 1399 تشكيل داد. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه كنترل و مداخله جايگزين شدند. همسران گروه مداخله 8 جلسه 45 تا 60 دقيقه اي از درمان فراشناختي برخوردار گرديدند. داده ها با استفاده از مقياس سندرم شناختي- توجهي (CAS-1) و پريشاني روانشناختي كسلر، قبل و يك هفته بعد از مداخله جمع آوري و با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيري و در نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجريه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين گروه هاي آزمايش و كنترل بعد از مداخله در متغيرهاي سندرم شناختي- توجهي با حجم اثر 97% و پريشاني روانشناختي با حجم اثر 82% تفاوت معناداري (0.01 p ) وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به تأثير درمان فراشناختي در بهبود سندرم شناختي- توجهي و پريشاني روانشناختي همسران بيماران مبتلا به تومور مغزي، اجراي مداخلات فراشناختي مي تواند زمينه را براي بهبود روان شناختي اين افراد فراهم نمايد.