اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب تجربه‌اي و افسردگي دانشجويان دختر داراي سندروم تروماي عشق

مقدمه: تجربه‌ي شكست در روابط عاشقانه در ميان دانشجويان دختر، مي‌تواند به مشكلات روانشناختي زيادي منجر شود. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT)بر اجتناب تجربه اي و افسردگي دانشجويان دختر مبتلا به سندروم تروماي عشق بود.روش: اين پژوهش در چارچوب طرح تجربي تك موردي و از نوع خط پايه چندگانه انجام شده است. بدين منظور سه شركت كننده به شيوه نمونه گيري هدفمند از بين دانشجويان دانشگاه تبريز انتخاب شده و بر اساس ملاك هاي پژوهش وارد درمان شدند. شركت كنندگان در چهار مرحله خط پايه و جلسات درماني چهارم، هشتم، يازدهم و يك مرحله پيگيري يك ماهه با پرسشنامه هاي سندروم ضربه عشق (LTI)، افسردگي بك (BDI-II) و پذيرش و تعهد (AAQ- II )مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تحليل داده ها نيز از روش تحليل ترسيمي، درصد بهبودي و اندازه اثر استفاده شد.يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد مداخله درماني مبتني بر پذيرش و تعهد موجب كاهش افسردگي و اجتناب تجربه اي ميشود. ميزان بهبودي كلي بين هر سه آزمودني در متغير اجتناب تجربه اي 77.69 و در متغير افسردگي 59.45 برآورد شد.نتيجه گيري: روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب تجربه اي و افسردگي موثر است واستفاده از اين درمان براي كاهش عوارض شكست عشقي توصيه ميشود.واژه هاي كليدي: روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT)، سندروم ضربه عشق، اجتناب تجربه اي، افسردگي