روابط ساختاري اضطراب امتحان بر پايه خودپنداره تحصيلي با تأكيد بر نقش ميانجي راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان

مقدمه: هدف از اين پژوهش بررسي روابط ساختاري اضطراب امتحان بر پايه خودپنداره تحصيلي با تأكيد بر نقش ميانجي راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان بود. روش:پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 تشكيل دادند كه تعداد 456 نفر به روش نمونه ‏گيري در دسترس و به شيوه آنلاين انتخاب و در اين پژوهش شركت كردند. ابزارها شامل سياهه اضطراب امتحان، سياهه خودپنداره تحصيلي، فرم كوتاه پرسشنامه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجاني بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري با نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 24 و AMOS بررسي شدند.يافته ها: خودپنداره تحصيلي و راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان، رابطه‌ مستقيم و معنادار با اضطراب امتحان داشتند(P 0/05). همچنين، تنظيم شناختي هيجان سازش نايافته نيز نقش ميانجي در رابطه بين و خودپنداره تحصيلي با اضطراب امتحان دانش آموزان داشت (P 0/05).نتيجه گيري: خودپنداره تحصيلي با ميانجي گري راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان سازش نايافته دانش‏آموزان مي‏تواند بر اضطراب امتحان آنان اثرگذار باشد. لذا پيشنهاد مي‏شود مداخلات مبتني بر خودپنداره تحصيلي و مداخلات مبتني بر تنظيم شناختي هيجان در درمان اضطراب امتحان دانش‏آموزان مورد توجه قرار گيرد.