اثربخشي تحريك الكتريكي فراجمجمه اي (tDCS) بر ولع مصرف، انعطاف پذيري شناختي و انتزاع وابستگان به مواد افيوني

مقدمه: ولع مصرف در اعتياد به مواد مخدر يك تظاهر رايج و به عنوان تمايل مبرم فوري و غيرقابل جبران براي تسليم در برابر ماده مي باشد. هدف از پژوهش بررسي اثربخشي تحريك الكتريكي مغز از روي جمجمه (tDCS) بر ولع مصرف انعطاف پذيري شناختي و انتزاع سوء مصرف كنندگان مواد افيوني بود. روش: طرح نيمه آزمايشي به همراه پيش آزمون و پس‌آزمون با پيگيري 2ماهه بود. جامعه آماري شامل وابستگان به مواد افيوني بود كه نمونه 30 نفر مرد كه با روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش tDCS (15 نفر) و يك گروه شم (15 نفر) جاي گرفتند. ابزارهاي به كار رفته در اين پژوهش پرسشنامه ولع معرف لحظه‌اي مواد فرانكن و همكاران و آزمون دسته‌بندي كارت‌هاي ويسكانسين بود كه قبل از مداخله روي دو گروه انجام شد. روش درمان tDCS شامل (10جلسه 20دقيقه اي )باشدت 2 ميلي امپر بود. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: تحليل بدست امده با استفاده از تحليل كوواريانس نشان داد بين آزمودني‌هاي دو گروه آزمايش و شم در پس‌آزمون و پيگيري، هر سه مولفه ولع مصرف و همچنين نمرات مولفه هاي آزمون ويسكانسين تفاوت معناداري وجود دارد. (p 0/001). نتيجه گيري: tDCS تلويحات مهمي در زمينه كاهش سطح ولع مصرف و بهبود انعطاف پذيري شناختي اجرايي در افراد وابسته به مواد افيوني داشته و به عنوان روش درماني موثر جهت استفاده درمانگران اعتياد در كلينيك‌هاي درماني توصيه مي‌گردد.