اثربخشي يادگيري معكوس بر اهمال‌كاري و خودتنظيمي تحصيلي دانش‌آموزان پسر داراي اختلال رياضي

هدف: هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي يادگيري معكوس بر اهمال‌كاري و خودتنظيمي تحصيلي دانش آموزان پسر داراي اختلال رياضي شهر خرم‌آباد بود.روش: اين پژوهش در قالب روش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل نابرابر انجام شد. تمامي دانش‌آموزان پسر ۱۵-۱۳ سال داراي اختلال رياضي شهر خرم‌آباد در سال ۴۰۱-۱۴۰۰ كه در دوره اول متوسطه مشغول به تحصيل بودند، جامعه ‌آماري اين پژوهش را تشكيل دادند. از ميان جامعه آماري، تعداد ۲۸ دانش آموز داراي اختلال رياضي به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و همگي به شيوه تصادفي در گروه هاي آزمايش (۱۴ نفر) و گواه (۱۴ نفر) گمارش شدند. به‌منظور جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴)، پرسشنامه خودتنظيمي تحصيلي سواري و عرب زاده (۱۳۹۲)، آزمون رياضي كي مت كانولي (۱۹۸۸) استفاده شد. آموزش يادگيري معكوس به‌مدت ۹ جلسه ۴۵ دقيقه‌اي براي گروه آزمايش ارائه شد. به‌منظور تحليل داده ها از تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره استفاده شد.يافته‌ ها: نتايج تجزيه‌وتحليل يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش يادگيري معكوس در كاهش اهمال‌كاري و بهبود خودتنظيمي تحصيلي دانش آموزان داراي اختلال رياضي مؤثر است (0.05 P).نتيجه ‌گيري: نظر به نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان بيان كرد كه آموزش يادگيري معكوس، آموزشي اثربخش در راستاي كاهش اهمال‌كاري و بهبود خودتنظيمي تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري به ويژه اختلال رياضي است.