مقايسه اثر دو شيوه تمرين اختياري در محيط غني سازي شده و تمرين اجباري بر بيان Wnt-5a و تجمع آميلوئيد بتا در بافت هيپوكامپ موشهاي مبتلا به ديابت نوع 3

مقدمه و هدف: ديابت نوع 3 يا ديابت مغزي اصطلاحي است براي بيماري آلزايمر كه مقاومت انسوليني مغز را به طور انتخابي درگير و سبب كاهش شناخت وحافظه مي شود. مسير سيگنالينگ Wnt در سيستم عصبي، كاهش علائم بيماري آلزايمر، سنتز انسولين و ديابت نقش دارد. اگرچه تأثير مثبت فعاليتهاي بدني در بيماري‌ها گزارش شده است، اما مقايسه نوع تمرينات كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثر تمرين اختياري در محيط غني سازي شده و تمرين اجباري بر بيان پروتئين Wnt-5a و آميلوئيدبتا (Aβ) در بافت هيپوكامپ موشهاي ديابت نوع 3 مي‌باشد. مواد و روش ها: 25 سر موش به 5 گروه كنترل سالم، شم، ديابت 3، ديابت 3 + تمرين اختياري در محيط غني و ديابت 3 + تمرين اجباري تقسيم شدند. القاي ديابت 3 با تزريق استروپتوزوسين داخل بطني و تائيد مدل با آزمون رفتاري صورت گرفت. پروتكل تمريني طي هشت هفته اجرا شد. بيان پروتئين  Wnt-5aبه روش وسترن بلات و تجمع Aβ با رنگ آميزي تيوفلاوين S انجام شد. تحليل داده با آزمون آناليز واريانس يك سويه وآزمون تعقيبي توكي صورت گرفت (p≤0/05).نتايج: تمرين اجباري و اختياري سبب افزايش معنادار در بيان پروتئين Wnt-5a شد (p≤0/05). در مقايسه گروههاي تمريني، Wnt-5a در موشهاي محيط غني افزايش بيشتري داشت. تجمع Aβ در هر دو گروه تمريني در مقايسه با گروه ديابت 3 كاهش معناداري يافت (p≤0/05) كه اين كاهش در محيط غني بيشتر بود.نتيجه‌گيري: تمرينات اجباري و اختياري با فعال كردن مسير سيگنالينگ Wnt/β-catenin در مغز باعث كاهش تجمع پلاكهاي Aβ گرديد. به نظر مي‌رسد محيط غني تأثير بهتري در كاهش علائم مبتلايان ديابت نوع 3 در مقايسه با تمرين اجباري دارد كه احتمالاً ناشي از كاهش عوامل استرس‌زا بر مغز باشد.