تاثير هشت هفته تمرين تداومي با شدت متوسط (MICT) و تناوبي شديد (HIIT) بر بيان ژن FOXO1 دربافت قلب موش هاي بزرگ آزمايشگاهي پير

مقدمه و هدف: اختلال ميتوكندريايي، در كاهش تندرستي، شروع و پيشرفت روند پيري نقش دارد. از طرفي فعاليت ورزشي باعث افزايش پروتئين ها، آنزيم ها و كارايي ميتوكندري در نمونه‌هاي انساني و حيواني مي شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي 8 هفته تمرين MICT و HIIT بر بيان ژن FOXO1 در بافت قلب موش هاي سفيد آزمايشگاهي پير بود.مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي تعداد 24 سر موش سفيد آزمايشگاهي ماده پير (سن 16-18 ماهه، و وزن 280-320 گرم) به طور تصادفي به گروه هاي كنترل (C) ، MICT و HIIT تقسيم شدند. تمرينات HIIT با شدت 85% تا 110% VO2max و سرعت m/min 15-25 و تمرينات  MICT با شدت 65% VO2max با سرعت m/min 20-25 انجام شد. در نهايت ميزان بيان ژن FOXO1  به وسيله روش Real time–PCR ΔΔ و با استفاده از فرمول ΔΔCt ، مورد ارزيابي قرار گرفت جهت تجزيه و تحليل يافته ها از آزمون آناليز واريانس يك راهه به همراه آزمون تعقيبي توكي در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد (0/05≥p).نتايج: نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد كه تمرين MICT ، نسبت به گروه كنترل باعث كاهش معنادار بيان ژن FOXO1 در بافت قلب شد (0/006=P). در حالي كه تمرينات HIIT تاثير معناداري بر كاهش بيان ژن  FOXO1نداشت(0/05≥P). همچنين نتايج نشان داد سطح بيان ژن  در گروه MICT نسبت به گروه HIIT كاهش معنادار داشت(0/03=P).نتيجه‌گيري: تمرينات MICT در مقايسه با تمرينات HIIT باعث كاهش بيان ژن FOXO1 در بافت قلب موش هاي سفيد آزمايشگاهي پير است. مهار اين پروتئين مي تواند از اتوفاژي بيش از حد قلبي در آزمودني هاي سالمند جلوگيري كند.