مقايسه راديوگرافيك تحليل استخوان كرستال اطراف دو نوع سيستم ايمپلنت؛ يك مطالعه‌ي گذشته‌نگر

مقدمه و هدف: تحليل استخوان از رايج‌ترين مشكلات گزارش شده در استخوان‌هاي اطراف ايمپلنت مي‌باشد. عوامل متعددي در اين تحليل استخوان نقش دارند كه يكي از آنها خصوصيات ميكرواستركچر و ماكرواستركچر ايمپلنت است. در مطالعه حاضر، اثر ميكرواستركچر و ماكرواستركچر ايمپلنت بر روي تحليل استخوان كرستال مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي ، بر روي پرونده 115 بيمار داراي 181 ايمپلنت از سال‌هاي 90 تا 99 در بخش پروتز دانشكده دندان پزشكي شاهد صورت گرفت. بيماران داراي دو نوع ايمپلنت ITI و DIO مورد بررسي قرار گرفتند. راديوگرافي‌ها بلافاصله پس از كاشت ايمپلنت، در زمان جايگذاري پروتز و همچنين فالوآپ‌هاي ساليانه به روش موازي گرفته شده بود. تصاوير راديوگرافي ديجيتالي توسط نرم‌افزار Scanora انجام شد و طول استخوان كرستال محاسبه گرديد. براي بررسي روند تحليل استخوان در طول زمان در انواع ايمپلنت‌ها و بر حسب نوع crown از مدل‌هاي حاشيه‌اي (Marginal Models) به روش برآوردي GEE (Generalized Estimating Equations) با تابع ربط Identity و ساختار همبستگي Unstructured استفاده شد. نتايج: ضرايب پايايي اندازه‌گيري متغيرها بزرگ‌تر از 0/9 بود. 139 ايمپلنت  از نوع bone level و 42 ايمپلنت از نوع tissue level بود. تحليل استخوان در طول زمان براي هر دونوع ايمپلنت معني‌دار بود (P 0.001). به علاوه اثر متقابل بين زمان و نوع ايمپلنت معني‌دار بود (P=0.015). ميزان تحليل استخوان در طول زمان در ITI (tissue level) نسبت بهITI (bone level )  و DIO (bone–level) بيشتر بود (P 0.001). نتيجه‌گيري: تحليل استخوان اطراف ايمپلنت دو گروه ITI و DIO در بازه زماني دوساله از لحاظ باليني قابل قبول هستند. تحليل استخوان در گروه DIO كمتر از ITI بود. بااين‌حال، اين تفاوت مربوط به تأثير ايمپلنت‌هاي ITI-tissue level بود.