تاثير 8 هفته ورزش شنا با شدت متوسط بر ميزان حافظه و اينترلوكين 10 در هيپوكامپ و پرفرونتال كورتكس موش‌هاي مبتلا به تروماي مغزي

زمينه و هدف: تروماي مغزي يكي از شايع ترين علل آسيب به سيستم عصبي مركزي است كه مي تواند باعث مرگ و ناتواني هاي بلندمدت شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تاثير هشت هفته ورزش شنا بر ميزان حافظه و اينترلوكين 10 در هيپوكامپ و پرفرونتال كورتكس موش هاي مبتلا به تروماي مغزي است. روش كار: 40 سر موش نر نژاد NMRI به صورت تصادفي به چهار گروه (كنترل، شنا، تروما، شنا+ تروما) تقسيم شدند. پس از اتمام پروتكل ورزشي، القاي تروما با روش سقوط وزنه اجرا شد. ده روز پس از القاي تروما حافظه فضايي موش ها از طريق آزمون ماز واي شكل مورد سنجش قرار گرفت. مراحل سنجش اينترلوكين 10 با استفاده از تكنيك الايزا انجام شد. تحليل آماري از طريق آزمون تحليل واريانس يك طرفه با آزمون تعقيبي توكي در سطح معناداري 0/05≥ p و با استفاده از نرم افزار SPSS-26 صورت پذيرفت.  يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه هشت هفته ورزش شنا باعث افزايش معنادار ميزان حافظه در موش هاي مبتلا به تروماي مغزي مي شود ( 0/001= p). همچنين هشت هفته ورزش شنا باعث افزايش معنادار ميزان IL-10 در هيپوكامپ موش هاي مبتلا به تروماي مغزي مي شود (0/001=p) ولي اين افزايش در پرفرونتال كورتكس معنادار نبود (0/126 = p). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ورزش شنا قبل از القاي تروماي مغزي موجب كاهش التهاب و اختلالات حافظه مي شود و بهبودي پس از آسيب را تسهيل مي نمايد. تمرينات ورزشي قبلي احتمالاً بتواند از طريق افزايش ميزان سايتوكاين هاي ضدالتهابي از جمله اينترلوكين 10 موجب كاهش التهاب شود و با اثر محافظتي خود آسيب هاي ثانويه را محدود نمايد.