اثر تمرين تركيبي مقاومتي- هوازي به همراه مصرف روغن زيتون بر برخي ژن هاي مسير آپوپتوز و تعادل موش‫هاي پاركينسوني القا شده

زمينه و هدف: بيماري پاركينسون نوعي اختلال پيشرونده عصبي است كه با تخريب نورون هاي دوپامينرژيك جسم سياه همراه است. تمرين بدني مي تواند خطر آسيب هاي نوروني را كنترل كند. تركيبات روغن زيتون، بر فعاليت سيستم كولينرژيك مغزي اثر تعديلي دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي هشت هفته تمرين تركيبي مقاومتي هوازي با مصرف روغن زيتون بر تعادل و برخي ژن هاي آپوپتوز جسم سياه مغز در موش‫هاي پاركينسوني انجام شد. روش كار: تعداد 48 موش صحرايي نر به هشت گروه شش تايي تقسيم شدند. جهت القاي پاركينسون از تزريق داخل هيپوكامپي 6- هيدروكسي دوپامين استفاده شد. روغن زيتون روزانه 0/4 ميلي ليتر به مدت هشت هفته به موش هاي مورد نظر خورانده شد. تمرين هوازي 30 دقيقه روي تردميل با سرعت 11 متر در دقيقه با شدت 60 تا 65 در صد VO2max انجام شد. تمرين مقاومتي با بالا رفتن از نردبان با وزنه به دم موش با 30 درصد وزن بدن شروع و در انتهاي هفته هشتم به 100 درصد وزن بدن رسيد. جهت بررسي تعادل موش ها از ميله تعادل استفاده شد، بيان ژن ها با روش Real time-PCR انجام شد. تحليل آماري با استفاده از آزمون آناليز واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي تامهن در سطح معني داري 0/05 p انجام شد. يافته ها: افزايش معني‫داري در بيان ژن PINK-1، AKT و كاهش در بيان ژن كاسپاز-3 و p53 در گروه تمرين، تمرين با و بدون مصرف روغن زيتون و روغن ذرت در مقايسه با گروه پاركينسون مشاهده شد (0/001= p). ليكن بين اين سه گروه اختلاف معني داري وجود نداشت .بهبود تعادل در موش‫هاي با تمرين و مصرف روغن زيتون نسبت به گروه پاركينسوني مشاهده شد (0/001= p). نتيجه گيري: هشت هفته تمرين تركيبي مقاومتي- هوازي باعث افزايش معني دار در بيان ژن AKT و PINK1 و كاهش بيان ژن كاسپاز-3 و P53 در موش‫هاي پاركينسوني مي‫شود. همچنين اين شيوه تمرينات ورزشي به همراه مصرف روغن زيتون باعث بهبود تعادل در موش‫هاي پاركينسوني مي‫گردد.