اثر يك دوره برنامۀ مداخله‌اي حركتي منتخب بر بهبود سطح عملكرد مهارت‌هاي حركتي كودكان حامل ژنوتيپ‌هاي متفاوت ACE و ACTN-3

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر يك دوره برنامۀ مداخله‌اي حركتي منتخب بر سطح عملكرد مهارت‌هاي حركتي كودكان حامل ژنوتيپ‌هاي متفاوت ACE و ACTN-3، انجام شده‌است. بدين منظور، عملكرد مهارت‌هاي حركتي كودكان (50 كودك پسر؛ 1/32±5/8 سال)، در دو خرده مقياس جابجايي و كنترل شيء قبل و بعد از هشت هفته ارائه برنامۀ تمريني، با استفاده از آزمون اولريخ - ويرايش دوم؛ مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين، ژنوتيپ‌هاي ACE و ACTN-3 از طريق نمونه‌گيري بزاق و با استفاده از PCR تعيين شدند. نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد، كودكان حامل آلل ACE D، به‌طور مجزا (DD يا ID)، و تركيبي (DD+ID)، نسبت‌به كودكان داراي هموزيگوت‌هاي II، و كودكان حامل آلل ACTN-3R، به‌طور مجزا (RR يا RX)، و تركيبي (RR+RX)، در مقايسه با كودكان داراي هموزيگوت‌هاي XX؛ درپاسخ به برنامۀ تمريني از سطح بالاتري در اجراي مهارت‌هاي حركتي جابجايي برخوردار بودند (P 0/01)همچنين كودكان حامل تركيب ژنوتيپي بهينه( DD يا ID ACE + RX يا ACTN-3 RR) در مقايسه با كودكان حامل تركيب ژنوتيپي زيربهينه (دارابودن يكي يا هر دو ژنوتيپ ACE II و يا ACTN-3 XX) درپاسخ به برنامه تمريني از سطح پيشرفت بالاتري در اجراي مهارت هاي حركتي جابه جايي برخوردار بودند(P 0/01) اما هيچكدام از اين تفاوت ها در عملكرد مهارت هاي حركتي كنترل شيء مشاهده نشد(P 0/05)بنابراين به نظر مي رسد عملكرد مهارت هاي حركتي جابه جايي كودكان در پاسخ به برنامه تمريني به ژنتيك (ژنوتيپ هاي ACE I/D و ACTN-3 R/X) وابسته است كه اين موضوع مي تواند در استعداديابي ورزشي مدنظر قرار گيرد .