مقايسه اثربخشي بازي‌هاي فعال ويدئويي و بازي‌هاي پايه ورزشي بر رشد مهارت‌هاي حركتي در دانش آموزان كلاس چهارم ابتدايي

هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي بازي‌هاي فعال ويدئويي و بازي‌هاي پايه ورزشي بر رشد مهارت‌هاي حركتي در دانش‌آموزان پسر مقطع چهارم ابتدايي شهر اهواز بود. روش پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري همه كودكان پسر ده ساله دبستان هاي شهر اهواز بودند كه 60 نفر از آن ها به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه بيست نفره ويدئويي فعال، پايه ورزشي و كنترل (ويديويي غير فعال) قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در اين پژوهش، ويرايش دوم آزمون تبحر حركتي بروينينكس– اوزرتسكي بود. بعد از اجراي پيش‌آزمون مهارت‌هاي برونينكس و اوزرتسكي، گروه ويدئويي فعال با دستگاه ايكس باكس360 كينكت؛ و گروه پايه ورزشي با مهارت هاي جابجايي و كنترل شي در پنج مرحله به مدت هشت هفته، دو بار در هفته و هر جلسه 30 دقيقه تمرين كردند. گروه كنترل نيز بازي‌هاي ويدئويي غير فعال تحت نظارت كامل آزمون‌گر انجام دادند. در انتهاي جلسات تمريني، پس آزمون مهارت هاي بروينينكس– اوزرتسكي ويرايش دوم، اجرا شد. نتايج نشان داد، هر دو گروه بازي‌هاي ويدئويي فعال و بازي‌هاي پايه ورزشي بر رشد مهارت‌هاي ادراكي حركتي نسبت در مقايسه با گروه كنترل تاثير معنادار داشتند(p 0/05). اما بين دو گروه تجربي تفاوتي مشاهده نشد(P 0/05). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان از هر دو شيوه پايه ورزشي و ويدئويي فعال، يا تركيبي از هر دو شيوه در صورت فراهم نبودن شرايط محيطي براي رشد حركتي بهره برد.