آيا شاخص‌هاي سلامت نوزادان و وضعيت اجتماعي-اقتصادي والدين مي‌تواند رشد حركتي و ادراك بينايي كودكان را پيش‌بيني كند؟

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه‌ بين شاخص‌هاي سلامت نوزادان و وضعيت اجتماعي-اقتصادي با رشد حركتي و ادراك بينايي كودكان انجام شد. شركت كنندگان اين پژوهش را كودكان 7 تا 9 ساله شهرستان تبريز تشكيل دادند كه 103 نفر بصورت تصادفي خوشه‌اي از سه مدرسه دولتي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ اطلاعات دموگرافيكي و اطلاعات مربوط به زايمان، پرسشنامه‌ پيشينه‌ اجتماعي-اقتصادي، آزمون تبحر حركتي برونينكس-اوزرتسكي و آزمون نهگداشت ديداري بنتون استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌هاي بدست آمده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه خطي نشان داد، بين متغيرهاي تحصيلات مادر (0.001= P)، تحصيلات پدر (0.001= P)، مكان زندگي (0.03=P) و نوع تولد (0.01= P) با رشد حركتي رابطه مثبت و معني‌دار وجود داشت. همچنين نتايج نشان داد بين ادراك بينايي با درآمد (0.04= P) و وزن تولد (0.001= P) در كودكان، رابطه معناداري وجود داشت. علاوه براين نتايج نشان مي‌دهد كه دو متغير تحصيلات مادر (33 درصد) و تحصيلات پدر (32 درصد) قدرت پيش‌بيني رشد حركتي، و متغير وزن تولد (46 درصد) قدرت پيش‌بيني ادراك بينايي كودكان را دارند. بنابراين مي‌توان گفت شاخص‌هاي سلامت نوزادان (به جز وزن تولد) توانايي پيش‌بيني رشد حركتي و اداركي كودكان را ندارد؛ درحاليكه وضعيت اقتصادي-اجتماعي والدين (تحصيلات مادر و تحصيلات پدر) مي‌توانند رشد حركتي و ادراكي را پيش‌بيني ‌كنند. بنابراين مي‌توان گفت، تأكيد بر نقش وضعيت اجتماعي اقتصادي در رشد حركتي و ادارك بينايي كودكان اهميت بسزايي دارد.