اثر بهينه كردن شرايط عملكرد از طريق انتظارات بهبوديافته، حمايت خودمختاري و تمركز توجه بيروني بر يادگيري يك مهارت حركتي در كودكان

بر اساس نظريه اپتيمال، سه عامل، يعني انتظارات بهبوديافته، حمايت خودمختاري و توجه بيروني، نقش كليدي در تسهيل عملكرد حركتي و يادگيري دارند؛ بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بهينه‌سازي عملكرد از طريق ارائه متوالي انتظارات بهبوديافته، حمايت خودمختاري و توجه بيروني بر يادگيري تكليف مربع گام برداري در كودكان بود. تعداد 24 كودك (22 دختر، 2 پسر) با ميانگين سني 0.58 ± 10.16 به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه اپتيمال و كنترل جاي‌داده شدند. همه شركت‌كنندگان 36 كوشش (12×3) را در طول مرحله اكتساب انجام دادند. در اين مرحله شركت‌كنندگان گروه اپتيمال در هر يك از سه بلوك، به‌صورت موازنه متقابل يكي از شرايط انتظارات بهبوديافته، حمايت خودمختاري و توجه بيروني را دريافت ‌كردند. شركت‌كنندگان در طول مراحل يادداري و انتقال، 12 ﺶ را اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎي ﺟﻤﻊآوريﺷﺪه، از ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮيﻫﺎي ﻣﮑﺮر و ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏﻃﺮﻓﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. دادهﻫﺎ در ﺳﻄﺢ ﭘﻨﺞ ﺻﺪم و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺴﺨﻪ 24 ﻧﺮم اﻓﺰار اسﭘﯽاساس ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ، در ﻣﺮﺣﻠﻪ اﮐﺘﺴﺎب ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎ داري ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ زﻣﺎن ﺗﮑﻠﯿﻒ ﮔﺎمﺑﺮداري در دﺳﺘﻪ ﮐﻮﺷﺶﻫﺎي آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﻣﺘﻮاﻟﯽ در ﮔﺮوهﻫﺎي ﺑﻬﯿﻨﻪ و ﮐﻨﺘﺮل وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ P 0.05 و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد در ﺷﺮاﯾﻂ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻬﺒﻮدﯾﺎﻓﺘﻪ، ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎ داري ﻧﺪاﺷﺖ 0.05 P. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ آزﻣﻮنﻫﺎي ﯾﺎدداري و اﻧﺘﻘﺎل ﺗﻔﺎوت معناداري را بين ﮔﺮوهﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد 0.05 P؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﻠﯿﺪي ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺘﻮاﻟﯽ در ﻃﻮل ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺣﺮﮐﺘﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺎﺷﺪ.