تأثير مرزنجوش بر آسيب بافتي، استرس اكسيداتيو و پارامترهاي اسپرم متعاقب القا ايسكمي/ريپرفيوژن در بيضه موش صحرايي بالغ

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعه بررسي تأثير تجويز مرزنجوش بر آسيب بيضه ناشي از تورشن/ دتورشن است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي 64 موش صحرايي بالغ به 8 گروه مساوي تقسيم شدند. 1. شم: حفره شكم باز و سپس بسته شد. 2. تورشن/دتورشن: پيچش طناب اسپرماتيك به مدت 4 ساعت و پس از آن بازكردن پيچش، 30 دقيقه قبل از بازكردن پيچش، تزريق نرمال سالين انجام شد. 3. تورشن/دتورشن+ مرزنجوش: مشابه گروه 2 با اين تفاوت كه در 3 گروه مجزا مرزنجوش با دوزهاي متفاوت (mg/kg 400، 250، 100) تزريق شد.4. دريافت‌كننده مرزنجوش: بدون هيچ‌گونه عمل جراحي در 3 گروه مجزا تزريق مرزنجوش با دوزهاي متفاوت (mg/kg 400، 250، 100) انجام شد. 24 ساعت پس از جراحي، جهت بررسي فاكتورهاي استرس اكسيداتيو خون‌گيري انجام شد، همچنين بافت بيضه جهت بررسي تغييرات بافت‌شناسي و نيز اپيديدم براي بررسي پارامترهاي اسپرم برداشته شد. داده‌ها توسط نرم‌افزارspss مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: داده‌هاي حاصل از بررسي بافت‌شناسي (نمره جانسون، ارتفاع اپيتليوم و قطر لول‌هاي مني ساز)، آناليز اسپرم (تعداد و مورفولوژي) و فاكتورهاي استرس اكسيداتيو (مالون دي آلدهيد، سوپراكسيد ديسموتاز، گلوتاتيون پراكسيداز و كاتلاز) در گروه تورشن/دتورشن نسبت به گروه شم به طور معني‌داري كاهش داشت (0001/0=P) در حالي كه در گروه‌هاي تورشن/دتورشن دريافت كننده مرزنجوش نسبت به گروه تورشن/دتورشن اين موارد بهبوديافته بود؛ ولي در بيشتر موارد نتايج معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد مرزنجوش تا حدودي مي‌تواند آسيب‌هاي ناشي از تورشن/دتورشن بيضه را كاهش دهد.