رابطه اميد به تحصيل با بهزيستي تحصيلي در دوران آموزش مجازي: بررسي نقش واسطه‌اي خودتنظيمي تحصيلي

هدف اين پژوهش بررسي نقش واسطه‌گري خودتنظيمي تحصيلي در رابطه اميد به تحصيل و بهزيستي تحصيلي بود. طرح پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دوره دوّم متوسطه شهرستان اوز واقع در جنوب استان فارس بود كه از بين آن‌ها (1281 نفر) تعداد 519 نفر (174 پسر، 345 دختر) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند؛ و به پرسشنامه هاي اميد به تحصيل (خرمائي و كمري، 1396)، خودتنظيمي تحصيلي (هانگ و اُنيل، 2001) و بهزيستي تحصيلي (تومينين-سويني و همكاران، 2012) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از نرم افزارهاي آماري SPSSv16 و AMOSv24 استفاده شد. نتايج تحليل مسير نشان داد كه اميد به تحصيل هم به صورت مستقيم و هم از مسير واسطه‌اي خودتنظيمي تحصيلي مي تواند بهزيستي تحصيلي را پيش بيني كند. همچنين خودتنظيمي تحصيلي نيز به طور مستقيم بهزيستي تحصيلي را به صورت مثبت پيش‌بيني مي‌كند. اميد به تحصيل، خودتنظيمي تحصيلي را نيز به صورت معني‌دار پيش‌بيني مي‌كند. يافته هاي اين پژوهش از دو بُعد نظري و عملي شامل مضامين جديدي است. نتايج اين پژوهش به لحاظ نظري به تأييد نقش واسطه‌گري خودتنظيمي تحصيلي در رابطه بين اميد به تحصيل و بهزيستي تحصيلي منجر شد. به لحاظ كاربردي نيز مي توان با ارتقاي اميد به تحصيل و آموزش راهبردهاي خودتنظيمي تحصيلي به بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان كمك نمود.