مقايسه اثر بخشي آموزش گروهي مبتني بر ذهن آگاهي، نظريه گشتالت و رويكرد معنوي - مذهبي اسلام محور بر كيفيت رابطه زناشويي ادراك شده مادران دانش‌آموزان كم توان ذهني آموزش‌ پذير

هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان تفاوت اثر بخشي آموزش گروهي مبتني بر ذهن آگاهي، نظريه گشتالت و رويكرد معنوي – مذهبي اسلام محور بر كيفيت رابطه زناشويي ادراك شده مادران دانش‌آموزان كم توان ذهني آموزش‌‌پذير بود. جامعه آماري كليه مادران دانش‌آموزان كم‌ توان ذهني آموزش پذير بودند كه كودكانشان در سال تحصيلي 1400-1399 در مدارس ابتدايي استثنايي شهر تبريز مشغول تحصيل بودند. در فرآيند نمونه گيري، 48 نفر نمونه در 3 گروه آزمايش با1 گروه كنترل (12 نفر در هر گروه) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به روش جايگزيني تصادفي در گروه ها قرار داده شدند. به منظور گردآوري داده‌ها، از مقياس كيفيت رابطه ادراك شده فلچر (2002) استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد كه آموزش گروهي مبتني بر ذهن آگاهي، گشتالت و رويكرد معنوي – مذهبي اسلام محور بر كيفيت رابطه زناشويي ادراك شده مادران دانش‌آموزان كم توان ذهني آموزش‌پذير اثربخش است. بر اساس يافته‌ها و در تحليل اختصاصي تر مداخلات، بين اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر ذهن آگاهي، نظريه گشتالت و رويكرد معنوي - مذهبي اسلام محور بر كيفيت رابطه زناشويي ادراك شده مادران دانش‌آموزان كم توان ذهني آموزش‌‌پذير تفاوت معني‌دار مشاهده شد؛ به طوري كه در مقايسه، بيشترين تاثير مربوط به مداخله ذهن آگاهي، سپس گشتالت و رويكرد معنوي – مذهبي بود. براساس نتايج بدست آمده، آموزش‌هاي گروهي مبتني بر ذهن آگاهي، نظريه گشتالت و رويكرد معنوي - مذهبي اسلام محور مي‌توانند به عنوان مداخلات تكميلي جهت كاهش و بهبود كيفيت رابطه زناشويي مادران دانش‌آموزان كم توان ذهني به كار روند.