مدل‌يابي روابط ساختاري توانايي‌هاي شناختي با پيشرفت تحصيلي از طريق ميانجي شايستگي ادراك شده در دانش‌آموزان متوسطه

هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل يابي روابط ساختاري توانايي هاي شناختي با پيشرفت تحصيلي از طريق ميانجي شايستگي ادراك شده در دانش آموزان متوسطه بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري و جامعه آماري را 1361 دانش آموز پسر متوسطه اول پايه نهم مدارس دولتي شهر بابل در سال تحصيلي 1401-1400 تشكيل دادند. براي تعيين حجم نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 15 براي هر متغير (1۶ متغير در مدل) و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه هاي ناقص، ۲۵۰ نفر به عنوان حجم نمونه به روش خوشه اي دومرحله اي انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه هاي پيشرفت تحصيلي فام و تيلور، توانايي هاي شناختي نجاتي، شايستگي ادراك شده هارتر و به منظور تجزيه و تحليل داده ها، از معادلات رگرسيوني ساختاري در نرم افزار SPSS-25 و Amos-23 استفاده شد. يافته ها نشان داد كه متغيرهاي توانايي هاي شناختي با پيشرفت تحصيلي در دانش آموزان متوسطه رابطه مستقيم دارد. همچنين توانايي هاي شناختي با پيشرفت تحصيلي از طريق ميانجي شايستگي ادراك شده در دانش آموزان متوسطه، رابطه غيرمستقيم و معني داري دارد. در مجموع، توانايي هاي شناختي از طريق ميانجي شايستگي ادراك شده 0/46 توان پيش بيني پيشرفت تحصيلي را دارد.