واكاوي ارتباط ميان تورم نمرات با ارزشيابي دانشجويان از تدريس اساتيد

هدف اين پژوهش واكاوي ارتباط ميان نمرات پيشرفت تحصيلي دانشجويان با ارزشيابي آنها از تدريس اساتيد بود. طرح طولي تحقيق از نوع مطالعات پنلي است كه در آن طي فواصل زماني مشخص اندازه‌گيري‌هاي لازم انجام مي‌شود. دانشجويان شاغل به تحصيل در سه نيمسال پيش از شرايط آموزش مجازي جامعه آماري اين تحقيق بوده‌اند. حجم نمونه با نرم‌افزار جي‌پاور و بر اساس آزمون‌هاي آماري تعيين شد. پس از شرط‌ گذاري و غربال بيش از يكصدهزار جفت «نمره دانشجو-ارزشيابي استاد»، تحليل نهايي روي داده‌هاي مربوط به 1970 دانشجو انجام شد كه در سه نيمسال متوالي با يك استاد درس گرفته بودند. ابزار گردآوري داده‌هاي ارزشيابي اساتيد، فرم رسمي مؤسسه در نيمسال‌هاي مورد نظر بوده است. تحليل‌ها نشان داد با افزايش نمره پايان‌ترم دانشجو، نمره ارزشيابي او از استاد در نيمسال بعد افزايش معناداري پيدا مي‌كند. تحليل تكميلي مشخص ساخت كه اثر نمره اوليه تا دو نيمسال بعد نيز پايدار مي‌ماند، به نحوي كه مي‌توان گفت با يك واحد افزايش در نمره پايان‌ترم دانشجويان، پس از دو نيمسال افزايش معناداري بين 1 تا 4 درصد در نمره ارزشيابي آنها از استادان قابل مشاهده است. ضرايب رگرسيوني ارتباط معدل كل كلاس با ارزشيابي تدريس استادان نيز در حالت دو نيمسال متوالي معنادار بود. سرانجام، تحليل‌ها بر روي نمرات دروس تخصصي و اصلي دانشجويان نشان داد، در مقايسه با گذشته، در گروه‌ رشته‌هاي علوم انساني، ادبيات و معماري و هنر تورم نمره وجود دارد. بر اساس اين شواهد پيشنهاد شده است كه پديده تورم نمرات از منظر ارتباط احتمالي آن با نحوه بهره‌برداري از ارزشيابي‌هاي دانشجويي در تصميم‌گيري‌هاي استخدامي و دانشگاهي اعضاي هيات علمي مورد تأمل قرار گيرد.