طراحي سياست هاي توسعه مشاغل نوآورانه در ايران: مطالعه موردي برنامه هاي اولويت دار كميته امداد امام خميني (ره)

پايان دادن به فقر، يكي از اهداف اصلي توسعه اقتصاد مبتني بر دانش در قرن اخير بوده است. اهميت بحث نوآوري براي محروميت زدائي سبب شده كه اجتماعات جهاني باهدف ايجاد تغييرات در جامعه هدف خود به سمت حمايت از فعاليت‌هاي كارآفريني نوآورانه روي‌آورند. كميته امداد امام خميني (ره) نيز در راستاي سياست‌هاي توانمندسازي در ابعاد اقتصادي، از سال 1398 حركت به سمت اقتصاد دانش‌بنيان را آغاز نموده است. پژوهش حاضر سعي دارد با آسيب‌شناسي مجموعه اقدامات صورت گرفته در كميته امداد در راستاي توسعه مشاغل دانش‌بنيان در جامعه مددجو، به بررسي و آسيب‌شناسي سياست‌هاي موجود در بدنه كميته امداد پرداخته و درنهايت به ارائه راهكارها و پيشنهاداتي براي توسعه مشاغل نوين و نوآورانه در قشر محروم جامعه بپردازد. روش اين پژوهش، توصيفي-تحليلي بوده و شيوه گردآوري اطلاعات مصاحبه نيمه ساختاريافته با استفاده از سؤالات باز است. جامعه آماري شامل مديران و كارشناسان كميته امداد در استان‌هاي مختلف كشور بوده است. نتايج تحقيق نشان‌دهنده وجود 15 چالش اصلي در بخش سازماني در كميته امداد است. اين چالش‌ها در دو بخش اصلي چالش‌هاي ساختاري و اقتصادي دسته‌بندي‌شده‌اند. به طور كلي شواهد گوياي آن است كه مواردي نظير نداشتن سند بالادستي مربوطه، بروكراسي اداري، نداشتن فرآيند منظم استعداديابي و استعداد سنجي، ارائه نشدن آموزش‌ها مرتبط با نيازها، نداشتن طرح و برنامه در جهت بازارساني محصولات، پرورش پيدا نكردن ايده‌ها در يك فرايند تعريف شده منسجم، تامين مالي ناكافي و نداشتن تضامين بانكي موردنياز در جهت گرفتن تسهيلات، مهم‌ترين چالش‌هاي توسعه مشاغل نوآورانه در كميته امداد هستند.