ارزيابي مدل‌هاي رگرسيوني مختلف پيش‌بيني دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي با استفاده از برداشت‌هاي ميداني روسازي راه‌هاي كشور

در اين پژوهش با استفاده از نتايج آزمايش‌هاي ميداني در شش سايت روسازي آسفالتي واقع در پنج استان كشور با شرايط آب و هوايي مختلف، دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي تعيين شده است. در اين راستا از چهار مدل رگرسيوني پيش‌بيني دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي شامل مدل‌هاي گدافا و همكاران، البياتي و علاني، BELLS و همچنين پارك و همكاران استفاده شده است. براي ارزيابي عملكرد و قابليت اين مدل‌ها در پيش‌بيني دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي از پارامترهاي آماري دقت و باياس بهره گرفته شده است. بررسي نتايج مقايسه مقادير دماي عمق پيش‌بيني شده با مقادير اندازه‌گيري در حين انجام آزمايش افت و خيزسنج وزنه افتان (FWD) نشان مي‌دهد اين مدل‌ها از دقت و توانايي مناسبي براي پيش‌بيني دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي روسازي راه‌هاي كشور برخوردار نيستند. از اين رو  افزايش دقت و كاهش خطاي پيش‌بيني با پرداخت و كاليبراسيون اين مدل‌ها و ارائه مدل‌هاي جديد براي استفاده در تعيين دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي روسازي راه‌هاي كشور ضروري است. در نهايت، مدل البياتي و علاني با بيشترين دقت و اُريب پيش‌بيني پايين (همبستگي خوب بين مقادير پيش‌بيني و اندازه‌گيري دماي عمق) به عنوان بهترين مدل پيش‌بيني دماي عمق لايه‌هاي آسفالتي از بين مدل‌هاي مورد بررسي انتخاب شده است.