انتخاب استراتژي بهينه براي بهبود تاب‌آوري شبكه حمل و نقل با در نظر گرفتن عدم قطعيت براي موعد زماني وقوع تهديد

از بين تعاريف متعدد ارائه شده براي مفهوم تاب‌آوري شبكه هاي حمل و نقل، در اين مقاله به شاخص ( ) پرداخته مي شود.  يك شاخص نوآورانه براي سنجش تاب‌آوري است . با توجه به عدم قطعيت موجود در دوره پيش از بحران در خصوص پيش بيني دقيق موعد زماني وقوع تهديد در اين مقاله ضريبي با عنوان ضريب كارايي پياده‌سازي استراتژي  مبتني بر دو شاخص جديد زمان و فرم منحني زمان-تاب آوري ارائه شده و با استفاده از آن شاخص ( ) اصلاح مي گردد. در انتهاي مقاله يك مثال عددي ارائه شده است . در اين مثال 9 سبد مختلف با عنواين (R)، (B)، (R+B) ، ( )، ( )، ( + )، ( )، ( ) و ( + )، انتخاب شده و مقادير  ، ( ) و شاخص اصلاح شده ( )، براي تمامي اين سبدها مقايسه مي شوند. نتايج اين مثال نشان داد، اگر مبناي انتخاب سبد بهينه ، WIPW باشد، سبد R و در صورت انتخاب بر مبناي ( )، سبد ( ) انتخاب مي گردد. مقايسه پل هاي انتخاب شده در سبدهاي R و ، نشان مي‌دهد كه پل L-M از سبد R حذف شده و پل G-H در سبد  جايگزين آن شده است. جايگزيني اين دو پل سبب شد تا شاخص زمان پياده سازي از مقدار 1.1128 براي سبد R به مقدار 1.1643 براي سبد  و شاخص فرم منحني از مقدار 1.0201 براي سبد R به مقدار 1.0213 براي سبد  و در نهايت كارايي پياده‌سازي از 1.1352 براي سبد R به 1.1852 براي سبد  بهبود يابند.