توسعه مفهوم انگيزه خدمت عمومي مبتني بر نهج البلاغه

انگيزه خدمت عمومي زمامداران و كارگزاران از بنيادي ترين شاخصه هاي رشد و بلوغ بازيگران سياسي در ساختار حكمراني جوامع اسلامي محسوب مي گردد. نوشتار پيش رو با هدف توسعه مفهوم انگيزه خدمت عمومي بر اساس منبع ارزشمند نهج البلاغه و در چهارچوب ديدگاه اسلامي صورت پذيرفته است. پس از مطالعه ادبيات موضوع و بررسي دقيق محتواي نهج البلاغه (خطبه ها، نامه ها و حكمت ها) استخراج چهارچوب نظري اوليه مبتني بر سه سطح انسان شناسي، رفتارشناسي و ساختارشناسي صورت پذيرفته است؛ در ادامه از روش تحقيق كيفي و از استراتژي تحليل تم جهت استخراج داده هاي متني در قالب سه محور پيشايندها، ابعاد و پيامدهاي، نظام انگيزه خدمت عمومي در چارچوب نهج البلاغه پرداخته شده است. نتايج اين تحقيق در سطح انسان شناسي، شاخصه هاي شخصيتي آحاد عناصر سياسي داراي انگيزه خدمت عمومي با مؤلفه محوري انگيزه هاي والاي انساني و در قالب پنج مقوله خداباوري، حلم، انديشه ژرف، التزام به حق و شايستگي هاي محوري را مورد شناسايي قرار داد. سطح رفتارشناسي پژوهش نيز با مؤلفه محوري انگيزه هاي تعاملي و مقوله هاي سه گانه ارتباطات استراتژيك، عدالت رفتاري و مهرورزي شناخته مي شود و نهايتا سطح ساختارشناسي كه بيانگر هنجارها، سياست ها و خط مشي هاي حاكم بر نهادها جهت افزايش انگيزه خدمت عمومي است از مؤلفه انگيزه هاي هنجاري و مقوله هاي پنج گانه اخلاق اجتماعي متعالي، مراوده استراتژيك، توسعه عدالت عمومي و رفاه اجتماعي، ساختاردهي حكمراني مطلوب ديني و رهبري معنويت گرا در خدمت مردم تشكيل شده است.