ارزيابي شيوه پيوندي داروي تاموكسيفن با DNA به صورت تجربي و محاسباتي

زمينه و هدف: تاموكسيفن از گروه داروهاي تعديل‌كننده‌ي‌ انتخابي گيرنده استروژن و از داروهاي مؤثر در پيشگيري و درمان برخي از سرطان‌‌ها (مانند سرطان سينه) است. در اين پژوهش، برهم‌كنش داروي تاموكسيفن با (دي‌ان‌اي) به صورت تجربي بررسي شد. همچنين، ساختار الكتروني سامانه مولكولي تاموكسيفن (در ابعاد اتمي) به صورت نظري با استفاده از نظريه اتم در مولكول (AIM) بررسي شد.  مواد و روش ها: ابتدا در بخش تجربي پژوهش، برهم‌كنش تاموكسيفن با دي‌ان‌اي با استفاده از تكنيك طيف‌سنجي (UV-vis) و روش هيدروديناميكي ويسكومتري بررسي شد. سپس، در بخش نظري اين پژوهش، با استفاده از روش‌هاي شيمي محاسباتي برخي از خواص سامانه مولكولي تاموكسيفن، مانند چگالي حالات الكتروني (DOS)، انرژي اوربيتال‌هاي مرزي (HOMO/LUMO) و انرژي پتانسيل الكترواستاتيك (ESP) و نقشه راه توزيع چگالي الكتروني و لاپلاسي آن مطالعه شد.  ملاحظات اخلاقي: اين مقاله يك متاآناليز با نمونه حيواني است. يافته ها: نتايج به‌دست‌آمده تكنيك طيف‌سنجي UV-vis و روش ويسكومتري نشان‌دهنده وجود اثرهايپركروميسم و هايپوكروميسم است. به علاوه، نتايج آزمايشات به غلظت داروي تاموكسيفن وابسته بود و در نوع پيوند شدن آن با دي‌ان‌اي تأثير داشت. همچنين، تحليل مطالعات محاسباتي روي داروي تاموكسيفن بيانگر اين موضوع است كه سازوكارهاي توزيع بار و انرژي محلي در سامانه مولكولي تاموكسيفن نقش بسزايي در چگونگي پيوند اين دارو با دي‌ان‌اي دارد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج تجربي حاصل از طيف‌سنجي UV-vis و ويسكومتري و همچنين با توجه به خواص الكتروني ارتعاشي سامانه مولكولي تاموكسيفن مشخص شد كه داروي تاموكسيفن با بيشتر جايگاه‌هاي دي‌ان‌اي داراي برهم‌كنش قابل ملاحظه است.