بررسي امكان‌پذيري تحقق خودمختاري شغلي پرستاران و تأثير آن بر كيفيت مراقبت بر اساس مدل كرامر و چمالنبرگ

زمينه و هدف پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان استقلال شغلي پرستاران و تأثير آن بر كيفيت مراقبت انجام شد. مواد و روش ها اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي است و در دسته تحقيقات علّي قرار دارد. جامعه آماري، كادر پرستاري بيمارستان امام خميني (ره) اراك بودند. پرستاران بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه، داخلي، جراحي، اطفال و نوزادان، زنان، ارتوپدي و اورژانس بستري به ‌عنوان جامعه آماري انتخاب و ساير بخش‌ها به ‌دليل تفاوت در اجراي كار از مطالعه خارج و تعداد 101 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه مقيمي و كرامر و چمالنبرگ است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS انجام شد. ملاحظات اخلاقي اين مقاله با كد اخلاق به شماره IR.IAU.ARAK.REC 1397,66 در كميته اخلاق پژوهشي دانشگاه علوم‌پزشكي اراك به تصويب رسيده است. همه اصول بيانيه هلسينكي، ازجمله دريافت رضايت آگاهانه از شركت‌كنندگان و محرمانه بودن اطلاعات آن‌ها رعايت شده است. يافته ها نتايج نشان داد ميانگين ميزان خودمختاري پرستاران 16.3 با انحراف‌معيار 35.0 بود كه به ‌طور معناداري مطلوب بودن سطح خودمختاري پرستاران را نشان داد. خودمختاري محدودشده براي تمام بخش‌ها استفاده مي‌شود. در بخش داخلي نوع مختاري به ‌صورت خودمختاري غيرقانوني بود و در بخش جراحي، خودمختاري از نوع مراقبت پرستاري است. الگوي رگرسيون براي تمام بخش‌ها به ‌غير از بخش داخلي معنادار بود، به ‌نحوي‌ كه با افزايش يك واحد در «خودمختاري شغلي محدودشده در بخش مراقبت‌هاي ويژه»، «خودمختاري شغلي در مراقبت پرستاري در بخش جراحي» و «خودمختاري شغلي محدودشده در بخش‌هاي اطفال و نوزادان، زنان، ارتوپدي و اورژانس بستري» بين پرستاران بيمارستان امام خميني (ره) اراك به ‌ترتيب به اندازه 253.0، 187.0، 522.0، 205.0، 466.0 و 129.0 واحد به «كيفيت مراقبت» افزوده شده است. نتيجه گيري خودمختاري پرستار به ‌عنوان يك ويژگي سازماني همراه با چند عامل ديگر موجب افزايش كيفيت مراقبت از بيمار مي‌شود و براي دست‌يابي به اين نتايج سودمند، مديران پرستاري بايد پرستاران را توانمند ساخته و محيطي فراهم كنند تا دانش خود را در تمرين خودمختاري به ‌كار گيرند.