بررسي مكالمات خانواده هاي تاب آور در رويارويي با چالش هاي زندگي: يك مطالعه پديدارشناختي

مقدمه: مكالمات و گفتگوهاي خانوادگي از مهمترين ابزارهاي خانواده جهت تقويت انسجام و پيوندهاي خانوادگي و نيز مهارت هاي خانواده جهت روبرو شدن با مشكلات مي باشد. هدف پژوهش حاضر تببين محتواي مكالمات خانواده هاي تاب آور را در مواجهه با چالش هاي زندگي است .  روش كار:  پژوهش حاضر كيفي و به روش پديدار شناسي مي باشد. نمونه ها به  روش نمونه گيري  شامل 15 خانواده از مراجعين به مراكز مشاوره سطح شهر اصفهان واز طريق معرفي مشاوران اين مراكز  انتخاب شدند. روش جمع آوري داده ها مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته با سؤالات باز پاسخ بود. براي روايي از روش Lawshe استفاده گرديد. براي محاسبه پايايي مصاحبه ها ازروش توافق درون موضوعي دو كدگذار ( ارزياب) استفاده شد. تحليل داده ها با روش Colaizzi انجام گرفت. يافته ها: تحليل داده ها منجر به استخراج 34 كد اوليه، 11 طبقه  فرعي و 4 طبقه اصلي گرديد. طبقات اصلي استخراج شده با عناوين مكالمات حمايتگرانه، مكالمات تسهيل گرانه، مكالمات  خوش بينانه، و مكالمات راه حل -محور مشخص گرديدند.  نتيجه گيري: هنگام بروز مشكلات، خانواده هاي تاب آور از مكالمات حمايتگرانه و تسهيل گرانه، خوش بينانه و راه حل محور استفاده مي كنند. پيشنهاد مي شود اين 4 نوع مكالمه براي مواجهه مؤثر تر با چالش ها به خانواده ها و والدين آموزش داده شود.