عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي «گروه درماني شناختي - رفتاري» با «گروه درماني وجودي» بر روابط مادر- فرزند مادران كودكان استثنائي
پديد آورندگان :
غلامي ، نيره دانشگاه آزاد اسلامي واحد بجنورد - دانشكده روانشناسي - گروه مشاوره , شفيع آبادي ، عبدالله دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه مشاوره , محمدي پور ، محمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد قوچان - دانشكده روانشناسي - گروه روانشناسي
كليدواژه :
گروه درماني , شناختي رفتاري , درمان وجودي , روابط مادر – فرزندي
چكيده فارسي :
مقدمه: زندگي براي انسان از راه تعامل و ارتباط ممكن مي شود و اصلي ترين منبع ارتباطي براي آدمي والدين هستند. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي گروه درماني شناختي -رفتاري و گروه درماني وجودي بر روابط مادر- فرزند مادران كودكان استثنائي در سال1398 بود. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي و طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل همه مادران داراي كودكان استثنائي شهرستان قرچك در استان تهران بود كه داراي كودك مقطع ابتدايي داراي سن 6 الي 12 سال بودند كه براساس آمار 150 تن بودند. ابزار جمع اوري داده ها پرسشنامه جمعيت شناختي و ارزشيابي رابطه مادر- كودك (Mother-Child Relationship Evaluation) بود. روايي محتوا به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. پيش آزمون بر روي 150 تن ارزشيابي رابطه مادر- كودك اجرا شد. از بين 58 تن از مادراني كه داراي مشكل ارتباطي بودند (معني نمره كمتر تر از 140 از نمره 240)، 36 تن به صورت تصادفي ساده انتخاب و در 3 گروه هر كدام 12 تن بصورت تصادفي ساده انتخاب شدند. گروه هاي مداخله در 8 جلسه 90 دقيقه اي با روش گروه درماني شناختي- رفتاري و گروه درماني وجودي مورد مداخله گروه درماني قرار گرفتند. هر سه گروه ارزشيابي رابطه مادر- كودك را بعنوان پيش آزمون، پس آزمون و پس از يك ماه پيگيري تكميل كردند. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 24 تحليل شدند. يافته ها: رابطه مادر - فرزندي در گروه درماني شناختي- رفتاري و گروه درماني وجودي و كنترل تفاوت وجود دارد. نتايج مقايسه زوجي نشان داد تفاوت نمره بين گروه درماني شناختي -رفتاري بر رابطه مادر -فرزندي و گروه كنترل معنادار بود. علاوه بر، اين تفاوت نمره گروه درماني وجودي و گروه كنترل نيز معنادار بود (0.01≥P). ولي تفاوت معناداري بين نمره در گروه درماني شناختي - رفتاري و گروه درماني وجودي وجود نداشت. همچنين مقايسه درون گروهي نشانگر پايداري نتايج در طول زمان بود. نتيجه گيري: گروه درماني شناختي- رفتاري و گروه درماني وجودي مي تواند موجب بهبود روابط مادر- فرزندي درمادران كودكان استثنائي شود دهد. بنابراين، مشاوران و درمانگران مي توانند از روش مذكور براي بهبود روابط مادر- فرزندي استفاده كنند.
عنوان نشريه :
مديريت ارتقاي سلامت
عنوان نشريه :
مديريت ارتقاي سلامت