اثربخشي «درمان پذيرش و تعهد» بر علائم تنش در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول

مقدمه: تنش از مشكلات رايج در دوران نوجواني و زمينه ساز بسياري از اختلالات خلقي و اضطرابي است؛ كه نيازمند مداخلات به هنگام مي باشد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر علائم تنش در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك طرح نيمه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل بود كه در سال تحصيلي 1398-1399در جامعه آماري دانش آموزان دختر، مقطع متوسطه اول شهرستان صومعه سرا انجام شد. 40 تن از دانش آموزان در اين پژوهش شركت داشتند كه به شيوه تصادفي ساده به روش قرعه كشي در 2 گروه مداخله و كنترل جايگزين شدند. اما در مرحله پس آزمون هر كدام از گروه ها به 16 تن كاهش يافتند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي و سياهه علائم تنش (Stress Symptoms Inventory) استفاده شد. شاخص روايي محتوا و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه آلفا كرونباخ و ثبات به روش باز آزمايي بررسي و تاييد شد. پس از دريافت پيش آزمون، گروه مداخله طي 8 جلسه تحت درمان پذيرش و تعهد قرار گرفت. در طول اين مدت گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد، سپس هر دو گروه پس آزمون را تكميل كردند. تحليل داده ها در نرم افزار آماري اس پي اس اس نسخه  21 انجام شد. يافته ها: درمان پذيرش و تعهد  نقش موثري بر كاهش علائم جسماني (F= 68.855,       P= 0.001) و شناختي (F=22.458, P=0.001)، رفتاري (F=33.472, P=0.001 ) و همچنين نمره كلي (F = 78.221, P=0.001) گروه مداخله داشته است. اما مداخله تاثيري بر علائم عاطفي نداشت (F= 3.795, P= 0.062). در مجموع درمان پذيرش و تعهد توانسته است 0.73 از تغييرات نمره كلي علائم تنش را در گروه مداخله تبيين كند. نتيجه گيري: درمان پذيرش و تعهد نقش موثري در كاهش علائم تنش در نوجوانان داشته است. پيشنهاد مي شود كه درمانگران و ارائه دهندگان خدمات سلامت به اهميت اين درمان براي كاهش تنش در نوجوانان توجه داشته باشند.