اثربخشي «آموزش نظم دهي عاطفه» بر تنظيم شناختي هيجان و ميزان هموگلوبين گليكوزيله در زنان مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: ديابت يك بيماري مزمن است كه با ايجاد محدوديت هاي بسيار داراي پيامدهاي منفي متعدد براي فردمي باشد. هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش نظم دهي عاطفه بر تنظيم شناختي هيجان و ميزان هموگلوبين گليكوزيله در زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش كار: طرح پژوهش حاضر از نوع طرح هاي نيمه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري و با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود كه در پاييز 1399 به آزمايشگاه رسالت واقع در شهر تهران مراجعه كرده بودند. از ميان بيماران داوطلب براي شركت در پژوهش، 30 تن به صورت هدفمند انتخاب شدند و به روش تصادفي ساده با روش قرعه كشي در 2 گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 تن). براي گردآوري داده ها، از پرسشنامه مشخصات جمعيت شناختي، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (Cognitive Emotion Regulation Questionnaire) و آزمايش هموگلوبين گليكوزيله استفاده شد. در مطالعه حاضر، روايي همگراي پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب الفا كرونباخ و پايايي دستگاه اندازه گيري هموگلوبين گليكوزيله محاسبه شد. مداخله آموزش نظم دهي عاطفه در دوازده جلسه هرجلسه 90 دقيقه اجرا گرديد.  داده ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22 تحليل شد. يافته ها: آموزش نظم دهي عاطفه به طور معناداري در بهبود تنظيم شناختي هيجان و كاهش ميزان هموگلوبين گليكوزيله در زنان مبتلا به ديابت نوع 2 موثر بود (0/05 P). نتيجه گيري: آموزش نظم دهي عاطفه  مداخله اي موثر در بهبود تنظيم شناختي هيجان و كاهش ميزان هموگلوبين گليكوزيله در زنان مبتلا به ديابت نوع 2 است. لذا پيشنهاد مي شود در طراحي و اجراي برنامه هاي مربوط به درمان ديابت، از آموزش نظم دهي عاطفه به عنوان مداخله اي موثر در تنظيم شناختي هيجان و همچنين كنترل هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت استفاده شود.