همبستگي تنظيم شناختي هيجان و احساس امنيت با سازگاري زوجي در زوج هاي شهر قم

مقدمه: خانواده به عنوان مبدأ ظهور عواطف انساني، كانون صميمانه ترين روابط بين افراد و هسته اصلي بهداشت جامعه است. پژوهش حاضر با هدف همبستگي تنظيم شناختي هيجان و احساس امنيت با سازگاري زوجي در زوج هاي شهر قم انجام شد. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري شامل زوج هاي شهر قم بودند كه با روش نمونه گيري غيرتصادفي به روش در دسترس و با استفاده از فرم كوكران، تعداد 384 تن انتخاب و وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوري شامل پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (Cognitive Emotion Regulation Questionnaire) ، مقياس احساس امنيت (Security Feeling Scale)  و مقياس سازگاري زوجي (Revised Dyadic Adjustment Scale)، بود. روايي محتوا به روش كيفي و روايي سازه به روش تحليل عاملي اكتشافي سنجيده شد. پايايي ابزارها به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ با نمونه اي از 30 تن از نمونه هاي پژوهش، بررسي شد. تحليل داده ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 24 انجام شد. يافته ها: 35/4 درصد از پراكندگي سازگاري زوجي بر اساس تنظيم شناختي هيجان و احساس امنيت قابل پيش بيني است. تنظيم شناختي هيجان با سازگاري زوجي زوج هاي همبستگي معناداري داشت (r= 0/530). همچنين احساس امنيت نيز همبستگي معناداري  با سازگاري زوجي داشت  (r= 0/448). نتيجه گيري: تنظيم شناختي هيجان و احساس امنيت به عنوان پيش بيني كننده هاي قوي براي سازگاري زوجي مي باشند. لذا پيشنهاد مي شود در مشاوره هاي آموزشي براي زوج هاي مورد توجه قرار گيرد.