نقشه ي جامع و اولويت‌بندي استان هاي توليدكننده گياهان دارويي در كشور بر اساس شاخص هاي مزيت فيزيكي توليد

تعيين مزيت نسبي محصولات كشاورزي در مناطق مختلف، يكي از ابعاد مهم سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي كشاورزي است كه بر اساس آن مي‌توان به الگوي مناسب توليد و كشت در مناطق مختلف با توجه به شرايط موجود در هر منطقه دست‌يافت. پژوهش حاضر باهدف اولويت‌بندي استان‌هاي توليدكننده گياهان دارويي در كشور بر اساس شاخص‌هاي مزيت فيزيكي توليد (مزيت مقياس، مزيت كارايي و مزيت جمعي) و ضريب نوسان آن‌ها طي دوره ي زماني 98-1381 با استفاده از روش تاكسونومي عددي صورت گرفته است. نتايج نشان داد طي يك دوره‌ي 18 ساله، استان هاي خراسان جنوبي، جيرفت و خراسان رضوي داراي بالاترين ميانگين شاخص مزيت مقياس (SAI) بودند و بالاترين ميانگين مزيت كارايي (EAI) نيز در استان‌هاي البرز، آذربايجان غربي و لرستان به ترتيب با 13/67، 6/47 و 6/19 به دست آمد. بر اساس نتايج مزيت جمعي (AAI) نيز استان‌هاي همدان، سمنان و سيستان و بلوچستان با 0/26، 0/28 و 0/33 داراي كمترين ضريب نوسان شاخص جمعي و استان هاي البرز، جيرفت و سيستان و بلوچستان به ترتيب با 2/40،3/31 و 1/65 داراي بالاترين ميانگين مزيت جمعي در بين تمامي استان هاي كشور بودند. درنهايت به‌منظور جمع‌بندي، با استفاده از نرم‌افزار GIS نقشه‌ جامع كشور براي گياهان دارويي بر اساس شاخص هاي مزيت فيزيكي ترسيم گرديد.