مقايسه وضعيت اپيدمي كوويد-19 پيش و پس از اجراي برنامه واكنش سريع در جنوب شرق ايران

مقدمه: تشكيل تيم واكنش سريع يكي از سازوكارهاي راهبردي است كه براي كنترل مؤثر اپيدمي كوويد-۱۹ مورد استفاده قرار گرفته است. اين مطالعه باهدف مقايسه وضعيت اپيدمي كوويد-۱۹ پيش و پس از اجراي برنامه واكنش سريع در جنوب شرق ايران انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه مقطعي، در تابستان ۱۴۰۰ در استان سيستان و بلوچستان انجام شد. تيم واكنش سريع از تاريخ ۱۲ تيرماه به مدت ۳ هفته در منطقه مستقر شده و برنامه واكنش سريع را با رويكرد مبتني بر جامعه در جمعيت هاي تحت پوشش سه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان، ايرانشهر و زابل اجرا كرد. داده هاي مربوط به اپيدمي كوويد-۱۹ از جمله پذيرش در بيمارستان، پوشش واكسيناسيون، ابتلا (موارد با تست مثبت آزمايشگاهي)، و مرگ ناشي از ابتلا به كوويد-۱۹، پيش (۱۵ خردادماه تا ۳۱ تيرماه) و پس (۱ مردادماه تا ۳۱ شهريورماه) از اجراي برنامه واكنش سريع جمع آوري و با يكديگر مقايسه شدند. داده ها با استفاده از آمارهاي توصيفي در نرم افزار اكسل تحليل شد. يافته ها: در طي دوره مطالعه تعداد ۹۱۱، ۵۱۴، ۲ نفر پذيرش و ۲,۱۲۵,۳۸۹نفر(84/5%) ترخيص شدند. ۵۸,۴۴۱نفر (2/3%) از موارد پذيرش شده در بيمارستان بستري شدند. تعداد كل تست‌هاي گرفته‌شده در طي دوره مطالعه، ۳۱۰۷۴۱ مورد ( ۱۱۱۹۷۸ تست به ازاي هر يك ميليون نفر جمعيت) بود. پس از اجراي برنامه، نسبت تست هاي مثبت به‌كل تست‌هاي گرفته‌شده، نزديك ۱۵ درصد كاهش يافت (36% در مقابل 21/7%). تعداد كل موارد مرگ داراي تست مثبت در طي مطالعه ۵۲۸,۲ نفر، معادل ۰/۹ در هر ۱۰۰۰ نفر جمعيت بود. ميانگين موارد بستري‌شده در بيمارستان، ابتلا و مرگ روزانه به ترتيب به ۵۹، ۴۰۰ و ۸ نفر كاهش يافت. نتيجه گيري: نتايج مطالعه بر اثربخشي برنامه واكنش سريع با رويكرد مبتني بر جامعه در كنترل اپيدمي بيماري كوويد-۱۹ در مناطق با سطح اجتماعي- اقتصادي پايين دلالت دارد.