اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر حساسيت اضطرابي و ناگويي هيجاني پرستاران مبتلاء به كمردرد مزمن

مقدمه: نـاراحتي هـاي اســكلتي-عضـلاني بخـش عمــده اي از بيماري هاي شغلي را به خـود اختصـاص داده اسـت و از شايع ترين مشكلات شغلي پرستاران محسوب مي شـود. در همين زمينه، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر حساسيت اضطرابي و ناگويي هيجاني پرستاران مبتلاء به كمردرد مزمن انجام شد. روش بررسي: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح آن به‌صورت پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل پرستاران مبتـلا بـه كمردرد مزمـن شـهر تهران در سال 1399 بود.  نمونه مورد مطالعه شامل 30 پرستار مبتلا به كمر درد كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه گواه جاي دهي شدند. ابزار گردآوري شامل پرسشنامه هاي حساسيت اضطرابي و ناگويي هيجاني بود. گروه آزمايش هشت جلسه 90 دقيقه اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را دريافت كردند ولي گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكردند. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در پرستاران مبتلا به كمر درد مزمن به صورت معناداري موجب كاهش حساسيت اضطرابي (جسماني، شناختي و اجتماعي) و ناگويي هيجاني (دشواري در شناسايي احساسات، دشواري در توصيف احساسات و تفكر بيرون مدار) گرديد (01/0 P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي بدست آمده مي توان نتيجه گيري كرد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد توانسته است باعث كاهش مشكلات روانشناختي پرستاران داراي كمردرد مزمن شود. بدين منظور پيشنهاد مي شود كارگاه و برنامه هايي توسط روان شناسان و متخصصان درد براي پرستاران داراي كمردرد مزمن برگزار شود.