نظريه‌اي براي توانمندي‌هاي پوياي رشد اقتصادي

ارائه نظريه‌هاي جديد براي توضيح رشد اقتصادي كشورها و علل موفقيت و شكست آن‌ها در توسعه اقتصادي ضروري به نظر مي‌رسد. در اين زمينه، در مقاله حاضر، مكتب فكري نئوكلاسيك يا كارايي بازار با مكتب فكري توليد-توانمندي كه انديشمنداني نظير الكساندر هميلتون، فردريك ليست و جوزف شومپيتر از صاحب نظران آن هستند، مقايسه مي‌شود. اگرچه بسياري از تجارب موفق و تلاش‌هاي سياست‌گذاري صنعتي كشورهايي نظير انگلستان و ايالات‌متحده آمريكا براي هدايت و تسريع توسعه اقتصادي با شواهد تاريخي ثبت شده‌‌اند؛ با اين حال مكتب نئوكلاسيك اين شواهد و به طور دقيق‌تر نقش دولت در خلق مزيت رقابتي را ناديده مي‌گيرد. مكتب نئوكلاسيك هم‌چنين در ارائه توضيح چگونگي شكل‌گيري بنگاه‌ها، دستيابي به فناوري‌ها و ظهور صنايع جديد ناتوان است. نظريه توانمندي پوياي رشد اقتصادي كه در اين مقاله به آن پرداخته مي‌شود، نقش اصلي در رشد اقتصادي براي بنگاه‌ها متصور شده و در عين حال نقش دولت‌ها را مهم و تأثير گذار مي‌داند. بر اساس يافته‌هاي اين مقاله، سرعت رشد اقتصاد يك كشور، تا حد زيادي به توانمندي‌ خلق و بهره‌برداري از پنجره‌هاي فرصت نوآوري و خلق بازارهاي جديد توسط بنگاه‌هاي آن وابسته مي‌باشد. به علاوه توانايي بنگاه‌ها در توسعه توانمندي‌ شان و ورود به فعاليت‌هايي با ارزش افزوده بالاتر، از ديگر عوامل تعيين‌كننده سرعت رشد اقتصادي كشورها محسوب مي‌شود.