بررسي نگرش دانشجويان به آموزش الكترونيكي؛ مورد مطالعه دانشكدۀ زبان‌ها و ادبيات خارجي دانشگاه تهران

به دنبال شيوع ويروس كرونا در دنيا، آموزش الكترونيكي در دانشگاه‌هاي ايران رواج يافت. هدف اين مطالعه بررسي نگرش دانشجويان رشتۀ زبان‌ها و ادبيات خارجي دانشگاه تهران در مقاطع كارشناسي و كارشناسي ارشد به اين گونه آموزش بود. با اين هدف و بر اساس الگوي پذيرش فناوري ديويس، متناسب با رشتۀ نامبرده، پرسشنامه‌اي محقق- ساخت با 74 سؤال، متضمن 3 شاخص اصلي «تلقي از سودمندي»، «تلقي از سهولت دسترسي»، «تمايل به استفاده در آينده» و 6  زيرشاخص در خصوص آموزش الكترونيكي زبان تهيه شد. 166 دانشجو به پرسشنامۀ الكترونيكي پاسخ دادند و ميزان آلفاي كرونباخ براي شاخص‌ها عبارت از سودمندي 0.971، سهولت استفاده 0.972 و تمايل به استفاده در آينده 0.94 بود. براي تحليل يافته‌ها از آزمون‌هاي t يك‌گروهي و دوگروهي و آزمون تحليل واريانس يك‌راهه و آزمون رتبه‌بندي فريدمن استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه سطح سه شاخص اصلي پژوهش در ميان دانشجويان هر دو مقطع در كليۀ رشته‌ها پايين‌تر از حد متوسط است؛ يعني از نظر دانشجويان آموزش الكترونيكي قابل دسترس و سودمند نيست و در كل، آنان نگرش مثبتي به اين گونه آموزش ندارند. طبق نتايج، دانشجويان بر اين باورند كه آموزش الكترونيكي آنان را به استقلال در يادگيري سوق داده، اما علي‌رغم دسترسي آسان به امكانات و ابزارهاي سامانۀ يادگيري الكترونيكي، تعامل سازنده ميان استادان و دانشجويان شكل نگرفته است. تفاوت‌هاي بسياري نيز در نگرش دانشجويان دو مقطع وجود داشت؛ از نظر دانشجويان كارشناسي ارشد استفاده از سامانۀ يادگيري و پرورش مهارت‌هاي زباني در كلاس‌ها نسبت به دانشجويان كارشناسي آسان تر بوده است.