ارتباط سنجي و تحليل فضايي بارش زمستانه ايران از طريق تابش موج بلند خروجي زمين

بارش از مهم‌ترين و متغيرترين عنصر اقليمي است كه در بستر زمان و مكان تغيير مي‌كند. بارش‌هاي بحراني در مقياس‌هاي مختلف زماني به‌ويژه روزانه، خسارات سنگيني به جوامع انساني مناطق پرجمعيت شهري و اكوسيستم‌هاي طبيعي وارد مي‌كنند و بسياري از اقتصادهاي مناطق خشك را تحت تاثير قرار مي‌دهد. تابش موج بلند خروجي زمين به عنوان پارامتري مهم جهت شناسايي ابرها و برآورد اين نوع بارش، موردمطالعه قرار مي‌گيرد. هدف از پژوهش حاضر اين است كه با استفاده از محصولات سنجنده (AIRS) ماهواره آكوا و ماهواره (GPM)، ارتباط و تحليل متغيرهاي تابش موج بلند زميني و مقادير بارش را در محيط نرم‌افزار Arc GIS براي چهار ماه سرد سال (دسامبر تا مارس) كشور ايران، به مدت 17 سال آماري بررسي نمايد. از روش‌هاي همبستگي، رگرسيون و برآورد سطح اطمينان به‌منظور ارتباط سنجي و نحوه تغييرات آن استفاده شد. با توجه به نتايج به دست آمده در تمام ماه‌هاي مورد مطالعه، كل كشور به جزء جنوب شرقي حوضه درياي خزر در ژانويه، قسمت‌هايي از فلات مركزي و مرزي شرق ايران، همبستگي منفي از 10 تا 92 درصد وجود دارد كه نشان از رطوبت دار بودن جو كشور مي‌باشد و مانع خروج تابش موج بلند شده است. در مناطق بارشي غرب رشته‌كوه زاگرس همبستگي‌هاي منفي 60 درصد به بالا و تابش موج بلند خروجي كمتر از 260 وات بر مترمربع متر مي‌باشد كه دليل آن ابرناكي و جو پر از رطوبت، همراه با بارش بوده است. در دسامبر و فوريه، مناطق بارشي حوضه درياي خزر در همبستگي‌هاي منفي 40 درصد به بالا و تابش كمتر از 235 وات بر مترمربع بارش صورت مي‌گيرد و دليل مقدار عددي كمتر تابش موج بلند خروجي حوضه درياي خزر جهت پيش‌بيني، وجود رطوبت نسبي زياد منطقه مي‌باشد كه عامل خروج كمتر آن مي‌گردد.