تحليل نقش پيكربندي فضايي در يكپارچگي و پيوستگي فضاهاي شهري با استفاده از روش چيدمان فضا(نمونه موردي: بافت مركزي شهر كرمانشاه)

يكي از چالش‌هاي اساسي بافت مركزي اغلب شهرها عدم هماهنگي ميان ساختارهاي فضايي و الگوهاي رفتاري است. مقاله حاضر به تحليل ارتباط بين استخوان بندي فضايي و پارامترهاي يكپارچگي، پيوستگي، ميزان عمق و كنترل فضايي در فضاهاي شهري در بافت مركزي شهر كرمانشاه پرداخته است. اين پژوهش با روش توصيفي و با رويكردي كمي صورت گرفته است. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Depth Map و Arc GIS استفاده شده است. در مرحله اول نقشه هاي محوري از طريق ماژول AxialGenClientInstall در نرم افزار Arc Map تهيه شدند. و سپس اين نقشه‌هاي محوري به داخل نرم افزار دبس مپ وارد شده و مؤلفه‌هاي پيكره‌بندي نظير يكپارچگي با شعاع‌هاي كلان و محلي، پيوستگي، عمق فضايي، وضوح فضايي و كنترل محاسبه شدند. نتايج تحليل گراف‌ها و نقشه‌هاي صورت گرفته در اين دو نرم افزار نشان مي‌دهد كه ميزان يكپارچگي برخي از خيابان‌ها نظير خيابان مدرس از درجه بالايي برخوردار است. اين خيابان‌ها در ساخت اسكلت اصلي شهر نقش بسيار بارزي ايفا مي‌كند.ثانياً از نظر تاريخي و هويتي نقشي پر اهميت دارند. در واقع خيابانهايي كه از درجه يكپارچگي بالايي برخوردارند. طبق مشاهدات عيني از محورهاي پياده بافت محسوب مي‌شوند. جاذب‌هاي فضايي نظير كاربري‌هاي عمده با ارزش فرهنگي و تاريخي در طول اين محورها واقع شده‌اند. نتايج محاسبات نرم افزار در كل بافت نشان مي‌دهد كه يكپارچگي و پيوستگي در محورهاي اصلي بافت از درجه بالاتر و در محورهاي فرعي و بافت‌هاي حاشيه‌اي از درجه پايين‌تري برخورار هستند. يكپارچگي پايين در محدوده با وضعيت جدا افتادگي محلات رابطه مستقيمي دارد. نتايج پژوهش نشان داد كه روش چيدمان فضا از توانايي بالايي در تحليل فضاهاي شهري برخوردار است، و خروجي هاي مدل پايه مناسبي براي برنامه ريزي و طراحي شهري محسوب مي‌گردد.