شناسايي و ارزيابي عملكرد مديران در توسعه مناطق روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي دهستان دولت آباد شهرستان مرند)

چالش‌ها و موانع مديريتي مديران در مناطق روستايي، يكي از موانع اصلي براي تحقق برنامه‌هاي توسعه بوده و طبيعتاً شناخت و رفع اين موانع مي‌تواند به شناخت كمبودهاي مناطق روستايي و همچنين به توسعه و آباداني اين مناطق كمك فراوان ‌كند. تحقيق به شناسايي و ارزيابي عملكرد مديران در توسعه مناطق روستايي دهستان دولت آباد(شهرستان مرند) پرداخت. تحقيق به لحاظ روش كيفي كمي و بر مبناي هدف، از نوع تحقيقات كاربردي است. تحقيق رويكرد اكتشافي به شناسايي چالش‌ها و ارزيابي آن به روش‌هاي كمي داشت. مصاحبه انتخابي، تصادفي و كدگزاري نتايج مصاحبه در MAXQDA. تنظيم پرسشنامه برحسب آن و تحليل آن در SPSS و LISREL، در سوي ديگر روش‌شناسي تحقيق بود. پايايي پرسشنامه براي ضريب آلفاي كرونباخ 0/796 به دست آمد، كه بيانگر مناسب بودن ابزار تحقيق براي اندازه‌گيري موضوع مورد بررسي است. پرسشنامه به صورت تصادفي در ميان جامعه نمونه در 9 نقطه روستايي توسط ساكنين دهستان دولت آباد توزيع گرديد كه حجم نمونه براي نواحي روستايي به صورت تناسب و برحسب تعداد خانوارهاي روستايي در اين نواحي و براساس فرمول كوكران 230 خانوار بود. عملكرد مديران در ناحيه روستايي به ترتيب اهميت در 4 بعد اصلي، اداري سازماني، كالبدي، اجتماعي و اقتصادي بود. در عامل اداري سازماني، معيار تجربه تخصصي و فعاليتي مديران؛ در عامل كالبدي معيار كلي مقاوم‌سازي مساكن در ناحيه روستايي؛ در عامل اجتماعي معيار ارتباط مؤثر و همكاري ميان مديران و مردم محلي و همچنين در عامل اقتصادي نيز، معيار توجه به منافع اقتصادي روستا، مهمترين معيارها بوده‌‌اند. به طور كلي يافته‌هاي تحقيق، ضعف‌هاي عملكردي براي مديران مشخص كرد، اما عملكرد آنان در برخي از نواحي، به خصوص كالبدي فضايي مناسب بوده است. احداث و ايجاد معابر جديد در روستا، بهسازي و نوسازي معابر، ايمن‌سازي واحدهاي مسكوني و... از مهمترين فعاليت آنان بوده است.