بررسي روند تغييرات كاربري حاشيه شرق درياچه اروميه با تاكيد بر شوري خاك به روش شي گرا

خشك شدن درياچه اروميه تاثير فراوني بر محيط اطراف خود دارد. شوري خاك حاشيه درياچه، افزايش ريزگردهاي نمكي و كاهش كشاورزي معمول در اين منطقه از جمله اثرات اين خشكي است. با برنامه ريزي صحيح و مطالعات گسترده مي‌توان كمبودهاي ايجاد شده را به فرصت تبديل كرد و از آن حداكثر بهره را برد. در پژوهش حاضر با استفاده از تصاوير مربوط به لندست 5 و 8 تغييرات ايجاد شده در نوع كاربري‌ها و پوشش گياهي منطقه از سال 2000 تا 2016 مورد بررسي قرار گرفته است. تجزيه و تحليل تصاوير با استفاده از روش‌هاي شي‌گرا صورت گرفته است و ميزان شوري خاك با استفاده از شاخص‌هاي شوري و طي سال‌هاي 2000 تا 2016 محاسبه شده است. تغييرات كاربري به روش شي گرا در نرم افزار Ecognation به دست آمده و محاسبات مربوط به ميزان تغييرات با استفاده از نرم افزار Arc map و Excel انجام گرفته است. مطالعه بر روي 4 دوره 2000، 2006 و 2010 كه تصاوير لندست 5 مي‌باشند و تصوير نهايي كه مربوط به لندست 8 بوده و سال 2016 مي‌باشد. تصاوير مربوط به هر سال ابتدا ب روش شي‌گرا به 9 طبقه آب، شوره‌زار، نمك جديد، مراتع و مراتع ضعيف، شهر، زراعت، زمين باير و باغ طبقه بندي شده است. پس از طبقه بندي ميزان تغييرات طي اين سال‌ها به دست آمده است. نتايج نشان‌دهنده كاهش 25.43درصدي ميزان آب و افزايش 21.03 درصدي شوره‌زارها طي سال‌هاي 2000 تا 2016 مي‌باشد.