بررسي موانع توسعه بنگاه هاي اقتصادي موجود در محلات پيرانشهر زابل (مطالعه موردي: محلات اسلام آباد و حسين آباد)

در طي سال‌هاي اخير، نقش و اهميت بنگاه‌هاي اقتصادي در كشورهاي درحال توسعه رو به افزايش است اين بنگاه ها علاوه بر رفع مشكل بيكاري و ايجاد اشتغال، به افزايش توليد و صادرات و نيز به توزيع عادلانه منابع به ويژه در مناطق محروم، كمك مي‌كنند. ارزيابي وضعيت بنگاه ها نشان مي‌دهد كه آنها در ايفاي نقش راهبردي خود در اقتصاد كشور و نيز در بازارهاي جهاني با مشكل مواجه هستند. با اين نگرش، هـدف مقاله حاضر بررسي موانع توسعه بنگاه هاي اقتصادي موجود در محلات اسلام آباد و حسين آباد شهر زابل مي‌باشد. روش تحقيق حاضر، توصيفي‌– ‌تحليلي و مبتني بر بررسي منابع اسنادي و مطالعات پيمايشي بوده است. جامعه آماري تحقيق، بنگاه هاي اقتصادي مستقر در محلات اسلام آباد و حسين آباد به تعداد (226بنگاه) مي‌باشد كه با توجه به تعداد بنگاه هاي اقتصادي موجود در محلات فوق، تعداد (142 بنگاه) به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران با سطح اطمينان ۹۵ درصدمحاسبه گرديد. براي برآورد حجم نمونه در هر محله از قاعده تسهيم به نسبت در هر محله استفاده گرديد. از اين تعداد 88 بنگاه در محله اسلام آباد و 54 بنگاه در محله به عنوان نمونه انتخاب گرديد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل‌هاي وزن دهي تصميم گيري چند شاخصه آنتروپي شانون و saw استفاده گرديد. نتايج تحقيق مؤيد آن است كه از بين موانع توسعه بنگاه‌هاي اقتصادي موجود در محلات پيراشهر زابل، موانع سياسي(عدم وجود متولي واحد در زمينه توسعه بنگاه هاي كوچك و متوسط، مشكلات جهت صدور كالابه داخل و خارج از كشور)، با 0/246 بيشترين وزن و موانع زيرساختي(ضعف زير ساخت هاي محلي، قرار گرفتن در مكان نامناسب، فقدان پهناي باند مناسب براي اينترنت) با وزن 0/187 كمترين وزن را بدست آورده است.