طرح تبييني در اتحاد نفس و بدن بر اساس رهيافت وجودي ملّاصدرا (ره)

در اين مقاله مسئله رابطه نفس و بدن را از رهگذر رهيافت وجودي صدرالمتألّهين بررسي مي‌كنيم. صدرا در تبيين اين رابطه گاه به يگانگي و گاه به دوگانگي حكم مي كند؛ همچنين تبيين مشهور وي از منظري تحليلي با چالش‌هايي روبروست. در تعليل اين دو مشكل مي‌توان گفت فيلسوف براي افاده حقايق وجودي لازم است دخل و تصرف‌هايي در چارچوب‌هاي متعارف فلسفي صورت دهد اما هر كجا خود را به استلزامات منطقي اين چهارچوب‌ها مقيد كند، نتيجه‌اي غير از پيامد رهيافت وجودي به دست خواهد آورد. در اين نوشتار پس از توضيحي پيرامون رويكرد وجودي و مرور آراء فلاسفه در مسئله، تبيين مشهور صداريي را تقرير مي‌كنيم. سپس با اشاره به چالش‌هاي تبيين مشهور، تبييني ديگر بر اساس رهيافت وجودي ملاصدرا ارائه كرده و مبتني بر آن به اين چالش‌ها و توضيح پديده‌هاي تعيين‌كننده در مسئله مي‌پردازيم. همچنين نشان مي‌دهيم تصرف‌هايي كه او از افقي وجودي در چارچوب‌هاي متعارف صورت داده آنها را مهيّاي ارائه معاني متعالي كرده و نشان مي‌دهيم در صورت مواجهه مفهومي با عبارات مبين آنها، چه اشكالاتي پيش مي‌آيد.