شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر صادرات صنايع‌دستي

صنايع‌دستي از هنرهايي است كه پتانسيل‌ بالايي در ايجاد درآمد و جذب توريست دارد. برخي كشورها همچون چين و هند، با اتكا بر قابليت‌هاي صادرات صنايع‌دستي، از درآمدهاي ارزي فراواني بهره برده‌اند. در ايران نيز رهايي از اقتصاد متكي به درآمدهاي نفتي، با عنايت به توليد و صادرات غيرنفتي همچون صنايع‌دستي ضروري به نظر مي‌رسد. ميناكاري به‌عنوان يكي از زيرمجموعه‌هاي صنايع‌دستي به‌واسطه تنوع محصولات توليدي، به‌كارگيري طرح‌هاي اصيل ايراني، مقاومت بالا در شرايط آب و هوايي مختلف، وزن كم و بسته بندي متناسب، از قابليت‌هاي بسياري در صادرات برخوردار است. پرسشي كه در اين مقاله مطرح‌شده اين است كه چه عواملي در صادرات محصولات ميناكاري مؤثر بوده و اولويت‌بندي اين عوامل چگونه است؟ هدف از اين پژوهش كه از نوع توصيفي- پيمايشي بوده و جمع‌آوري داده ها به‌صورت كتابخانه اي و ميداني انجام‌گرفته، شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر صادرات ميناكاري است. روش‌هاي آماري به‌كاررفته در اين تحقيق، آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون t يك جامعه و آزمون مقايسه چند جامعه Anova) بوده و براي تعيين نرمال بودن جامعه آماري، آزمون كولموگروف- اسميرنوف مورداستفاده بوده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و SMART-PLS صورت گرفته و براي محاسبه پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه به ترتيب مؤلفه‌هاي كيفيت، طراحي محصول، قيمت، قوانين و مقررات صادرات، آگاهي مديران از فرصت‌هاي بازار و نوع كانال توزيع، بر ميزان صادرات محصولات مينا مؤثر بوده و مؤلفه تبليغات بر صادرات محصولات مينا تأثير معناداري ندارد. همچنين كيفيت و طرح محصول در بالاترين رتبه و تبليغات داراي كمترين رتبه است.