پيام‌رساني بدني در مقتل فدايي مازندراني

ﻣﻘﺘﻞﻧﻮﯾﺴﯽ، ﻣﻘﺘﻞﺳﺮاﯾﯽ و ﻣﻘﺘﻞﺧﻮاﻧﯽ، ﯾﮑﯽ از ﻣﻈﺎﻫﺮ و ﺑﺎزﺗﺎبﻫﺎي اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژي ﺷﯿﻌﯽ در ﺗﺎرﯾﺦﻧﮕﺎري، ادﺑﯿﺎت و ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺗﺠﺴّﻤﯽ و ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ اﯾﺮاﻧﯽ- اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ. ﻣﻘﺘﻞﺳﺮاﯾﯽ ﻓﺎرﺳﯽ، ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ از ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻃﻒ ﻏﻨﺎﯾﯽ آدﻣﯽ در ﻣﺮﺛﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﺎﻟﺒﺪ زﺑﺎن و ﺗﺼﺎوﯾﺮ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪي ﺷﻌﺮي ﮔﻨﺠﺎﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻟﺒﺮﯾﺰي ﻋﺎﻃﻔﯽ، از ﮔﻨﺠﺎﯾﯽ ﮐﻼﻣﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽرود و در ﭼﻨﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﯿﺮﮐﻼﻣﯽ و ﭘﯿﺎمﻫﺎي ﺑﺪﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﯾﺎري زﺑﺎن ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد. ﻣﺴﺌﻠﻪي ﻣﻘﺎﻟﻪي ﺣﺎﺿﺮ، ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺗﺒﺎﻃﯽِ ﺑﺪﻧﯽ در ﻣﻘﺘﻞ ﻣﯿﺮزاﻣﺤﻤﻮد ﻓﺪاﯾﯽ ﻣﺎزﻧﺪراﻧﯽ، ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻏﻨﺎﯾﯽﺗﺮﯾﻦ و ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎﺗﻞ ﻣﻨﻈﻮم ﻓﺎرﺳﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﺑﺎ روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ (ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ- آﻣﺎري) اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و اﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ: در ﻫﺸﺘﺎد درﺻﺪ ﻣﻮاﻗﻊ، ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﯿﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﮐﻼﻣﯽ و ﻏﯿﺮﮐﻼﻣﯽ از ﻧﻮع ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن از اﻫﻤﯿﺖ و ﮔﺴﺘﺮهي ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﯽ ﺑﺪﻧﯽ در ﻣﻘﺘﻞ ﻓﺪاﯾﯽ ﻣﺎزﻧﺪراﻧﯽ دارد. ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ و ﭘﯿﺎمﻫﺎي ﺑﺪﻧﯽ در ﻣﻘﺘﻞ ﻓﺪاﯾﯽ در ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺎﺧﺘﺎر رواﯾﯽ و دراﻣﺎﺗﯿﮏ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ اﺳﺖ و در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻋﻨﺎﺻﺮ رواﯾﯽ و ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻀﺎﺳﺎزي، ﮐﻨﺶﻣﻨﺪي ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎ، ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت رواﯾﯽ، ﮔﺮهاﻓﮑﻨﯽ و ﮔﺴﺘﺮش ﻃﺮح و ﭘﯿﺮﻧﮓ( اﯾﻔﺎي ﻧﻘﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎر ﻏﻨﺎﯾﯽ- ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺟﻨﺒﻪي رﺛﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﻣﻘﺘﻞ را ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﺣﺴﯽﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و ﺟﺎنﺑﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ. ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﻬﻢ دﯾﮕﺮ ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﯽ ﺑﺪﻧﯽ در اﯾﻦ اﺛﺮ، ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻋﺎﺷﻮراﯾﯽ و ﻣﻨﻈﻮرﻫﺎي اﻋﻼﻣﯽ و ﺗﺒﻠﯿﻐﯽ ﻣﻬﻢ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ اﺳﺖ.