بررسي و تحليل اصطلاح‌سازي شفيعي كدكني در نقد ادبي

دانش‌هاي بشري در قرون اخير، با روندي پرشتاب به‌سوي استقلال و تخصصي‌شدن پيش مي‌روند. يكي از لوازم اين استقلال، داشتن زبان و گفتماني ويژه، نظام‌مند و زاياست. طبيعتاً نقد ادبي نيز دانشي تخصصي است كه در پاسخ به اين ضرورت، به وضع اصطلاحات گسترده روي ‌آورده است؛ اما وابستگي آثار ادبي به زبان، عواطف و ذهنيات و توجه به تفاوت‌ها و ظرفيت‌هاي زباني و فرهنگيِ منحصربه‌فرد هر ملت ايجاب مي‌كند محققان براي شناخت و ارزيابي جامع آثار ادبي خود، گاهي به وضع اصطلاحات متناسب با آثار بومي خود بپردازند. در اين پژوهش با تشريح ضرورت و اهميت اصطلاح‌سازي در شكل‌گيري نقد ادبي بومي و نگاهي به اصول اصطلاح‌سازي علمي، به بررسي اصطلاحات پيشنهادي شفيعي كدكني در نقد ادبي، از جنبه‌هاي گوناگون پرداخته‌ايم. نتيجة تحقيق نشان مي‌دهد از آنجا كه اين اصطلاحات با تلفيق دانش‌هاي بومي قديم و نظريات جديد ادبي و براساس ظرفيت‌هاي ساختاري و زيبايي‌شناختي زبان فارسي و نگاه نظام‌مند و الگوپذير و رعايت تقريبي اصول كلي اصطلاح‌سازي علمي پديد آمده‌اند، تاحد بسياري در گفتمان نقد ادبي معاصر تثبيت و فراگير شده‌اند و ما را به شكل‌گيري نقد ادبي بومي اميدوار مي‌كنند.