بررسي رفتار مذاكراتي نمايندگان سياسي دربار قاجار در عقد عهدنامه گلستان

بررسي معاهدات تاريخي ميان دولت‌ها بيشتر از طريق بررسي رويدادها و برهم‌كنش نيروهاي سياسي درگير در انعقاد آنها صورت مي‌گيرد كه عمدتاً حاصل از اين ديدگاه است كه انعقاد اين معاهدات خود يك رويداد تاريخي به‌شمار مي‌رود. اما اگر انعقاد معاهده بين يك يا چند دولت را در چارچوب روندي حقوقي- مذاكراتي در نظر بگيريم كه از چارچوب حقوقي داخلي هر يك از كشورهاي درگير در آن خارج شده و بر بستري از نظام حقوق عرفي ميان دولت‌ها شكل گرفته باشد، در اين صورت مي‌توان از بررسي صرفاً تاريخي رويدادها كمي فاصله گرفت و به نحوي تحليلي به بررسي و آسيب‌شناسي رفتار مذاكراتي هر يك از دولت‌ها در جهت نيل به اهدافشان پرداخت. مقاله حاضر در تلاش است تا با گردآوري سوابق مذاكراتي و گزارش‌هاي مربوط به نشست‌هاي ميان مذاكره‌كنندگان ايران عصر قاجار و نمايندگان سياسي روسيه تزاري در جريان دوره نخست جنگ‌هاي ايران و روسيه در دوره فتحعلي شاه قاجار، به ترسيم طرحي از رفتار مذاكراتي نمايندگان سياسي دربار قاجار در خلال انعقاد عهدنامه ايران و روسيه، موسوم به عهدنامه گلستان بپردازد.